Origineel
Sie herzte sanft ihr Spielzeug
Bevor sie es zerbrach
Und hatte eine Sehnsucht
Und wusste nicht wonach
Weil sie einsam war
Und so blond ihr Haar
Und ihr Mund so rot wie Wein
Und wer von diesem Wein trank
Konnt’ nie mehr glücklich sein
Doch einer sprach im Frühling:
“Auch Du fühlst Lust und Schmerz”
Und brach ihr tausend Rosen
Doch sie brach nur sein Herz
Weil sie einsam war
Und so blond ihr Haar
Und ihr Mund so rot wie Wein
Ja, keine konnt’ so küssen
Und doch so einsam sein
Was blieb von ihrem Leben
Ein Lied, das niemand sang
Sankt Peter ließ sie warten
Zwei Ewigkeiten lang
Weil sie einsam war
Und so blond ihr Haar
Und ihr Herz so tot wie Stein
Dann rief er: “Armes Kind, komm
Sollst nie mehr einsam sein”
Vertaling
Ze omhelsde haar speelgoed zachtjes
Voordat ze het brak
En had een verlangen
En wist niet waarvoor
Omdat ze eenzaam was
En haar haar zo blond
En haar mond zo rood als wijn
En wie die wijn dronk
Kon nooit meer gelukkig zijn
Maar één zei in de lente
“Ook jij kunt plezier en pijn voelen”
En brak haar duizend rozen
Maar ze brak alleen zijn hart
Omdat ze eenzaam was
En haar haar was blond
En haar mond zo rood als wijn
Ja, niemand kan zo kussen
En zo eenzaam zijn
Wat er over was van haar leven
Een lied dat niemand zong
Sint Peter liet haar wachten
Voor twee eeuwigheden
Omdat ze eenzaam was
En haar haar was blond
En haar hart zo dood als steen
Toen riep hij, “Arm kind, kom
Je zult nooit meer eenzaam zijn.