Origineel
Nukkuu korpi, ja nyt, aatoksissain minä matkaa teen
Yli metsien, uinuvan veen
Kuutar taivaan yön valaisee
Maalaa maiseman, pohjoisen siimeksen
Unta onko tää,
Vai kuolema jossa palata sinne saan missä
hiillos jo luovuttaa lumen alla
Kun astun maailmaan, erämaan aikaan
Ensilumi satoi kahdesti
Maalasi sieluni taulun
Tää jylhä kauneus ja ääretön yksinäisyys
Lapsuuteni metsän, taivaan
Kaikuu se haikeus halki tän matkan
Aamun tullen yö tarinansa kertoo
Jylhä on kauneus ja ääretön yksinäisyyteni
Sitä henkeensä halajaa
Kehtoni hauta, hautani paikka
Erämaan viimeinen on
Minne katosivat muut
Suon noidat, neidontornit
Ja varjoissa havisevat puut
Kielon istutin ikihankeen
Ja hiljaisuuden tultua luotin tulevaan
Ensilumi satoi kahdesti
Maalasi sieluni taulun
Tää jylhä kauneus ja ääretön yksinäisyys
Lapsuuteni metsän, taivaan
Kaikuu se haikeus halki tän matkan
Aamun tullen yö tarinansa kertoo
Jylhä on kauneus ja ääretön yksinäisyyteni
Sitä henkeensä halajaa
Kehtoni hauta, hautani paikka
Erämaan viimeinen on
Yli metsien, uinuvan veen
Kuutar taivaan yön valaisee
Maalaa maiseman, pohjoisen siimeksen
Unta onko tää,
Vai kuolema jossa palata sinne saan missä
hiillos jo luovuttaa lumen alla
Kun astun maailmaan, erämaan aikaan
Ensilumi satoi kahdesti
Maalasi sieluni taulun
Tää jylhä kauneus ja ääretön yksinäisyys
Lapsuuteni metsän, taivaan
Kaikuu se haikeus halki tän matkan
Aamun tullen yö tarinansa kertoo
Jylhä on kauneus ja ääretön yksinäisyyteni
Sitä henkeensä halajaa
Kehtoni hauta, hautani paikka
Erämaan viimeinen on
Minne katosivat muut
Suon noidat, neidontornit
Ja varjoissa havisevat puut
Kielon istutin ikihankeen
Ja hiljaisuuden tultua luotin tulevaan
Ensilumi satoi kahdesti
Maalasi sieluni taulun
Tää jylhä kauneus ja ääretön yksinäisyys
Lapsuuteni metsän, taivaan
Kaikuu se haikeus halki tän matkan
Aamun tullen yö tarinansa kertoo
Jylhä on kauneus ja ääretön yksinäisyyteni
Sitä henkeensä halajaa
Kehtoni hauta, hautani paikka
Erämaan viimeinen on
Vertaling
De wildernis slaapt en ik reis in mijn gedachten
over de wouden en het slapende water
Vrouwe Maan verlicht de lucht
Verft de wereld in een kleurschakering van het Noorden
Is het een droom
Of de dood waarin ik terug wil keren naar de plek
Waar vonken de hoop opgeven onder de sneeuw
Als ik de wereld instap, de tijd van de wildernis
Eerste sneeuw viel twee maal
Schilderde het schilderij van mijn ziel
Deze ruige schoonheid en oneindige eenzaamheid
Van mijn kindertijd bossen en lucht
Die melancholie echoot door deze reis
Als de morgen komt, vertelt de nacht zijn verhaal
Ruigheid is schoonheid en oneindig mijn eenzaamheid
Dat is waarom een man naar zijn ziel verlangt
Het graf van mijn wieg, de plaats van mijn graf
is de laatste in de wildernis
Waar zijn de anderen heen?
Moerasheksen en torens van de maagden
en de coniferen in de schaduw
Ik plantte een lelietje van dalen in de eeuwige sneeuw
En terwijl de stilte kwam, vertrouwde ik op de toekomst
Eerste sneeuw viel twee maal
Schilderde het schilderij van mijn ziel
Deze ruige schoonheid en oneindige eenzaamheid
Van mijn kindertijd bossen en lucht
Die melancholie echoot door deze reis
Als de morgen komt, vertelt de nacht zijn verhaal
Ruigheid is schoonheid en oneindig mijn eenzaamheid
Dat is waarom een man naar zijn ziel verlangt
Het graf van mijn wieg, de plaats van mijn graf
is de laatste in de wildernis
over de wouden en het slapende water
Vrouwe Maan verlicht de lucht
Verft de wereld in een kleurschakering van het Noorden
Is het een droom
Of de dood waarin ik terug wil keren naar de plek
Waar vonken de hoop opgeven onder de sneeuw
Als ik de wereld instap, de tijd van de wildernis
Eerste sneeuw viel twee maal
Schilderde het schilderij van mijn ziel
Deze ruige schoonheid en oneindige eenzaamheid
Van mijn kindertijd bossen en lucht
Die melancholie echoot door deze reis
Als de morgen komt, vertelt de nacht zijn verhaal
Ruigheid is schoonheid en oneindig mijn eenzaamheid
Dat is waarom een man naar zijn ziel verlangt
Het graf van mijn wieg, de plaats van mijn graf
is de laatste in de wildernis
Waar zijn de anderen heen?
Moerasheksen en torens van de maagden
en de coniferen in de schaduw
Ik plantte een lelietje van dalen in de eeuwige sneeuw
En terwijl de stilte kwam, vertrouwde ik op de toekomst
Eerste sneeuw viel twee maal
Schilderde het schilderij van mijn ziel
Deze ruige schoonheid en oneindige eenzaamheid
Van mijn kindertijd bossen en lucht
Die melancholie echoot door deze reis
Als de morgen komt, vertelt de nacht zijn verhaal
Ruigheid is schoonheid en oneindig mijn eenzaamheid
Dat is waarom een man naar zijn ziel verlangt
Het graf van mijn wieg, de plaats van mijn graf
is de laatste in de wildernis