Origineel
They came for him one winter’s night.
Arrested, he was bound.
They said there’d been a robbery,
his pistol had been found.
They marched him to the station house,
he waited for the dawn.
And as they led him to the dock,
he knew that he’d been wronged.
“You stand accused of robbery,”
he heard the bailiff say.
He knew without an alibi,
tomorrow’s light would
mourn his freedom.
Over the hills and far away,
for ten long years he’ll count the days.
Over the mountains and the seas,
a prisoner’s life for him there’ll be.
He knew that it would cost him dear,
but yet he dare not say.
Where he had been that fateful night,
a secret it must stay.
He had to fight back tears of rage.
His heart beat like a drum.
For with the wife of his best friend,
he spent his final night of freedom.
Over the hills and far away,
he swears he will return one day.
Far from the mountains and the seas,
back in her arms again he’ll be.
Over the hills and far away.
Over the hills and,
over the hills and,
over the hills and far away.
Each night within his prison cell,
he looks out through the bars.
He reads the letters that she wrote.
One day he’ll know the taste of freedom.
Over the hills and far away,
she prays he will return one day.
As sure as the rivers reach the seas,
back in his arms again she’ll be.
Over the hills and far away,
he swears he will return one day.
Far from the mountains and the seas,
back in her arms again he’ll be.
Over the hills and far away,
she prays he will return one day.
As sure as the rivers reach the sea,
back in her arms is where he’ll be.
Over the hills,
over the hills and far away.
Over the hills,
over the hills and far away.
Arrested, he was bound.
They said there’d been a robbery,
his pistol had been found.
They marched him to the station house,
he waited for the dawn.
And as they led him to the dock,
he knew that he’d been wronged.
“You stand accused of robbery,”
he heard the bailiff say.
He knew without an alibi,
tomorrow’s light would
mourn his freedom.
Over the hills and far away,
for ten long years he’ll count the days.
Over the mountains and the seas,
a prisoner’s life for him there’ll be.
He knew that it would cost him dear,
but yet he dare not say.
Where he had been that fateful night,
a secret it must stay.
He had to fight back tears of rage.
His heart beat like a drum.
For with the wife of his best friend,
he spent his final night of freedom.
Over the hills and far away,
he swears he will return one day.
Far from the mountains and the seas,
back in her arms again he’ll be.
Over the hills and far away.
Over the hills and,
over the hills and,
over the hills and far away.
Each night within his prison cell,
he looks out through the bars.
He reads the letters that she wrote.
One day he’ll know the taste of freedom.
Over the hills and far away,
she prays he will return one day.
As sure as the rivers reach the seas,
back in his arms again she’ll be.
Over the hills and far away,
he swears he will return one day.
Far from the mountains and the seas,
back in her arms again he’ll be.
Over the hills and far away,
she prays he will return one day.
As sure as the rivers reach the sea,
back in her arms is where he’ll be.
Over the hills,
over the hills and far away.
Over the hills,
over the hills and far away.
Vertaling
Ze kwamen voor hem op een winterse nacht.
Gearresteerd en hij was vastgebonden.
Ze zeiden dat er een beroving was.
Zijn pistool was gevonden.
Ze brachten hem naar het politiebureau,
hij wachtte op het aanbreken van de nieuwe dag.
En toen ze hem bij de beklaagdenbank brachten,
wist hij dat hij verkeerd was beoordeeld.
“Je bent beschuldigd van roverij,”
hoorde hij de deurwaarder zeggen.
Hij wist het zonder een alibi,
het licht van de volgende morgen
zou zijn vrijheid betreuren.
Achter de heuvels en ver weg,
voor tien lange jaren zal hij de dagen tellen.
Achter de bergen en de zeeen,
Voor hem zou er het leven van een gevangene zijn.
Hij wist dat het hem liefde zou kosten,
maar dat geloofde hij nog niet.
Waar hij was geweest die belangrijke nacht,
dat moest een geheim blijven.
Hij moest vechten tegen tranen van woede.
Zijn hart slaat als een trommel.
Met de vrouw van zijn beste vriend,
Verspilt hij zijn laatste vrije nacht.
Achter de heuvels en ver weg,
Hij zweert dat hij terug zal komen op een dag.
Ver van de bergen en de zeeen,
terug in haar armen zal hij zijn.
Achter de heuvels en ver weg.
Achter de heuvels en
Achter de heuvels en
Achter de heuvels en ver weg.
Elke nacht in zijn gevangeniscel,
Hij kijkt naar buiten door de tralies.
Hij leest de brieven die zij schreef.
Op een dag zal hij weten hoe de vrijheid smaakt.
Achter de bergen en ver weg,
Ze bidt dat hij op een dag terug zal komen.
Net zoals de rivieren de zee bereiken,
terug in haar armen zal hij zijn
Achter de heuvels en ver weg,
Hij zweert dat hij terug zal komen op een dag.
Ver van de bergen en de zeeen,
terug in haar armen zal hij zijn.
Achter de bergen en ver weg,
Ze bidt dat hij op een dag terug zal komen.
Net zoals de rivieren de zee bereiken,
terug in haar armen zal hij zijn.
Achter de heuvels,
Achter de heuvels en ver weg.
Achter de heuvels,
Achter de heuvels en ver weg.
Gearresteerd en hij was vastgebonden.
Ze zeiden dat er een beroving was.
Zijn pistool was gevonden.
Ze brachten hem naar het politiebureau,
hij wachtte op het aanbreken van de nieuwe dag.
En toen ze hem bij de beklaagdenbank brachten,
wist hij dat hij verkeerd was beoordeeld.
“Je bent beschuldigd van roverij,”
hoorde hij de deurwaarder zeggen.
Hij wist het zonder een alibi,
het licht van de volgende morgen
zou zijn vrijheid betreuren.
Achter de heuvels en ver weg,
voor tien lange jaren zal hij de dagen tellen.
Achter de bergen en de zeeen,
Voor hem zou er het leven van een gevangene zijn.
Hij wist dat het hem liefde zou kosten,
maar dat geloofde hij nog niet.
Waar hij was geweest die belangrijke nacht,
dat moest een geheim blijven.
Hij moest vechten tegen tranen van woede.
Zijn hart slaat als een trommel.
Met de vrouw van zijn beste vriend,
Verspilt hij zijn laatste vrije nacht.
Achter de heuvels en ver weg,
Hij zweert dat hij terug zal komen op een dag.
Ver van de bergen en de zeeen,
terug in haar armen zal hij zijn.
Achter de heuvels en ver weg.
Achter de heuvels en
Achter de heuvels en
Achter de heuvels en ver weg.
Elke nacht in zijn gevangeniscel,
Hij kijkt naar buiten door de tralies.
Hij leest de brieven die zij schreef.
Op een dag zal hij weten hoe de vrijheid smaakt.
Achter de bergen en ver weg,
Ze bidt dat hij op een dag terug zal komen.
Net zoals de rivieren de zee bereiken,
terug in haar armen zal hij zijn
Achter de heuvels en ver weg,
Hij zweert dat hij terug zal komen op een dag.
Ver van de bergen en de zeeen,
terug in haar armen zal hij zijn.
Achter de bergen en ver weg,
Ze bidt dat hij op een dag terug zal komen.
Net zoals de rivieren de zee bereiken,
terug in haar armen zal hij zijn.
Achter de heuvels,
Achter de heuvels en ver weg.
Achter de heuvels,
Achter de heuvels en ver weg.