Origineel
He walks these streets some nights until way past twelve.
His mind can’t decide if he’s in heaven…he just can’t tell.
He sees her standing there, smiling by the lamp post shine.
His heart can’t remember ever feeling, oh, so fine.
She gone.
She not coming back, no way.
She gone.
She not coming back to stay.
She gone.
And as she turns away his eyes lost in her back.
His feet continue down some ancient railroad track.
And right then, right there he sees that he’s done wrong.
And as he opens his eyes, realizes that she gone.
Well, she gone, she not coming back, no way.
She gone, she not coming back to stay.
Well, she gone, she never coming back again.
She gone, what’s he gonna do ’til then?
She gone.
She gone.
She gone.
She gone so far away.
She gone.
Vertaling
Soms loopt hij ’s nachts door de straten tot ver na twaalven.
Zijn geest kan niet beslissen of hij in de hemel is… hij kan het gewoon niet zeggen.
Hij ziet haar daar staan, glimlachend bij het schijnsel van de lantaarnpaal.
Zijn hart kan zich niet herinneren dat hij zich ooit zo goed gevoeld heeft.
Ze is weg.
Ze komt niet terug, echt niet.
Ze is weg.
Ze komt niet terug om te blijven.
Ze is weg.
En als ze zich omdraait zijn ogen verloren in haar rug.
Zijn voeten lopen verder over een oud spoor.
En precies dan, precies daar ziet hij dat hij verkeerd heeft gedaan.
En als hij zijn ogen opent, realiseert hij zich dat ze weg is.
Nou, ze is weg, ze komt niet terug, echt niet.
Ze is weg, ze komt niet terug om te blijven.
Nou, ze is weg, ze komt nooit meer terug.
Ze is weg, wat moet hij doen tot dan?
Ze is weg.
Ze is weg.
Ze is weg.
Ze is zo ver weg.
Ze is weg.