Origineel
The language of the frost lobs dead balloons over ruins today
In view of wan wordless crowds that chase waifs to spires with fiery plumes
And incite the firmament’s portrait of a drowning in Styx that gives impotents kicks
Boredom murders the heart of our age while sanguinary creeps take the stage
Boredom strangles the life from the printed page
Masking vapor trails from Mercury for a killer on Umbria
Who crippled birch mares now briars replace their old cotton limbs
Who will tell? I mean, would it make a difference?
Look, metal flower-petal tears do not even appear in the myopic mirror
Boredom murders the heart of our age while sanguinary creeps take the stage
Boredom strangles the life from the printed page
The moon was sagging in the sky as I held her face to mine
All our thoughts were coming in so clear beyond the myopic mirror
We were darting from the place where we just couldn’t fit
Far away from all the violence, safely flying in our own orbit
Why do I always have to tell you — forget about the prescient signs, forget about the life we knew.
May we never be stripped of anything we love, may we grow so gentle, never go mental
May we never go, go mental may we always stay, stay gentle
May we never go, go mental may we always stay, stay gentle
May we never go, go mental may we always stay, stay gentle
May we never go, go mental may we always stay, stay gentle
gentle
gentle
Boredom murders the heart of our age while sanguinary creeps take the stage
Boredom strangles the life from the printed page
What was my number? What was my number? I don’t care!
Vertaling
De taal van de vorst gooit vandaag dode ballonnen over ruïnes
In het zicht van wanhopige woordeloze menigten die zwervers met vurige pluimen naar torenspitsen jagen
En het firmament aanzetten tot het portret van een verdrinking in de Styx die impotenten schoppen geeft
Verveling vermoordt het hart van onze tijd terwijl bloeddorstige griezels het toneel betreden
Verveling wurgt het leven uit de gedrukte pagina
Dampsporen van Mercurius maskeren voor een moordenaar op Umbrië
Die kreupele berkenmerries nu bruyère vervangt hun oude katoenen ledematen
Wie zal het zeggen? Ik bedoel, zou het een verschil maken?
Kijk, metalen bloem-bloemtranen verschijnen niet eens in de bijziende spiegel
Verveling vermoordt het hart van onze tijd terwijl smerige griezels het toneel betreden
Verveling wurgt het leven uit de gedrukte pagina
De maan zakte in de lucht toen ik haar gezicht tegen het mijne hield
Al onze gedachten kwamen zo helder voorbij de bijziende spiegel
We doken weg van de plek waar we niet pasten
Ver weg van al het geweld, veilig vliegend in onze eigen baan
Waarom moet ik je altijd vertellen… Vergeet de voortekenen, vergeet het leven dat we kenden.
Mogen we nooit ontdaan worden van alles wat we liefhebben, mogen we zo zacht worden, nooit mentaal worden
Mogen we nooit gaan, mentaal worden Mogen we altijd blijven, zachtaardig blijven
Mogen we nooit gaan, mentaal gaan Mogen we altijd blijven, zachtaardig blijven
Mogen we nooit gaan, mentaal gaan Mogen we altijd blijven, zachtaardig blijven
Mogen we nooit gaan, mentaal gaan Mogen we altijd blijven, zachtaardig blijven
zachtaardig
zacht
Verveling vermoordt het hart van onze tijd terwijl bloeddorstige griezels het podium betreden
Verveling wurgt het leven uit de gedrukte pagina
Wat was mijn nummer? Wat was mijn nummer? Het kan me niet schelen.