Origineel
A primeira vez que eu te encontrei,. Alimentei a ilusão de ser feliz. Eu era triste, sorri. Peguei no pinho e cantei. Tantos versos eu fiz. Em meu peito guardei. Um dia você partiu,. Meu pinho emudeceu. E a minha voz na garganta morreu. Procuro esquecer a dor,. Não sou capaz,. Meu violão não toca mais. Eu vivo triste a meditar,. Não canto mais, meu consolo é chorar
Vertaling
De eerste keer dat ik je ontmoette. Ik voedde de illusie van gelukkig zijn. Ik was verdrietig, ik lachte. Ik pakte de den op en zong. Zoveel verzen heb ik gemaakt. In mijn borst hield ik. Op een dag ging je weg,. Mijn den was stom. En mijn stem in mijn keel stierf. Ik probeer de pijn te vergeten. Ik kan het niet. Mijn gitaar speelt niet meer. Ik leef triest en mediteer. Ik zing niet meer, mijn troost is huilen