Origineel
Damn! Damn! Damn! Damn!
I’ve grown accustomed to her face
She almost makes the day begin
I’ve grown accustomed to the tune
That she whistles night and noon
Her smiles, her frowns
Her ups, her downs
Are second nature to me now
Like breathing out and breathing in
I was serenly independent
And content before we met
Surely I could always be that way again – and yet
I’ve grown accustomed to her look
Accustomed to her voice
Accustomed to her face
(Spoken)
Marry Freddy. What an infantile idea. What a heartless
Wicked, brainless thing to do. But she’ll regret it. It’s
Doomed before they even take the vow
I can see her now, Mrs. Freddy Eynsford-Hill
In a wretched little flat above a store
I can see her now, not a penny in the till
And a bill collector beating at the door
She’ll try to teach the things I taught her
And end up selling flowers instead
Begging for her bread and water
While her husband has his breakfast in bed
In a year or so, when she’s prematurely grey
And the blossom in her cheek has turned to chalk
She’ll come home and lo
He’ll have upped and run away
With a social-climbing heiress from New York
Poor Eliza. How simply frightful!
How humiliating! How delightful!
How poignant it’ll be on that inevitable night
When she hammers on my door in tears and rags
Miserable and lonely, repentant and contrite
Will I take her in or hurl her to the walls?
Give her kindness or the treatment she deserves?
Will I take her back or throw the baggage out?
But, I’m a most forgiving man
The sort who never could, never would
Take a position and staunchly never budge
A most forgiving man
But I shall never take take her back
If she were even crawling on her knees
Let her promise to atone
Let her shiver, let her moan
I’ll slam the door and let the hell-cat freeze!
Marry Freddy, HA!
But I’m so used to hear her day
“Good morning” ev’ry day
Her joys, her woes
Her highs, her lows
Are second nature to me now
Like breathing out and breathing in
I’m very grateful she’s a woman
And so easy to forget, rather like a habit
One can always break – and yet
I’ve grown accustomed to the trace
Of something in the air
Accustomed to her face
Vertaling
Verdomme! Verdomme! Verdomme! Verdomme!
Ik ben gewend geraakt aan haar gezicht
Ze laat de dag bijna beginnen
Ik ben gewend geraakt aan het deuntje
Dat ze fluit nacht en middag
Haar glimlach, haar frons
Haar ups, haar downs
Zijn nu een tweede natuur voor mij
Zoals uitademen en inademen
Ik was sereen onafhankelijk
En tevreden voor we elkaar ontmoetten
Zo zou ik toch altijd weer kunnen zijn – en toch
Ik ben gewend geraakt aan haar blik
Gewend aan haar stem
Gewend aan haar gezicht
(Gesproken)
Trouw met Freddy. Wat een kinderlijk idee. Wat een harteloos
Slechte, hersenloze ding om te doen. Maar ze zal er spijt van krijgen. Het is
Verdoemd voordat ze zelfs de gelofte afleggen
Ik zie haar al voor me, Mrs Freddy Eynsford-Hill
In een ellendige kleine flat boven een winkel
Ik zie haar al voor me, geen cent in de kassa
En een deurwaarder die op de deur klopt.
Ze zal proberen de dingen te leren die ik haar geleerd heb
En uiteindelijk bloemen verkopen
Bedelend voor haar brood en water
Terwijl haar man zijn ontbijt op bed heeft
Over een jaar of zo, als ze voortijdig grijs is
En de bloesem in haar wang is veranderd in krijt
Komt ze thuis en zie.
Hij zal zijn opgestaan en weggelopen
met een sociale erfgename uit New York
Arme Eliza. Hoe beangstigend.
Hoe vernederend! Hoe heerlijk!
Hoe schrijnend zal het zijn op die onvermijdelijke nacht
als ze in tranen en vodden op mijn deur bonst
Miserabel en eenzaam, berouwvol en berouwvol
Zal ik haar binnenlaten of haar tegen de muren gooien?
Haar vriendelijkheid geven of de behandeling die ze verdient?
Neem ik haar terug of gooi ik haar bagage buiten?
Maar, ik ben een zeer vergevingsgezinde man
Het soort dat nooit zou kunnen, nooit zou willen
Een standpunt innemen en nooit toegeven
Een zeer vergevingsgezinde man
Maar ik zal haar nooit terugnemen
Al zou ze op haar knieën kruipen
Laat haar beloven om te boeten
Laat haar rillen, laat haar kreunen
Ik gooi de deur dicht en laat de kat bevriezen.
Trouw met Freddy, HA!
Maar ik ben zo gewend om haar dag te horen
“Goedemorgen”, elke dag
Haar vreugdes, haar ellende
Haar hoogtepunten, haar dieptepunten
Zijn een tweede natuur voor mij nu
Zoals uitademen en inademen
Ik ben erg dankbaar dat ze een vrouw is
En zo makkelijk te vergeten, net als een gewoonte
Men kan altijd breken – en toch
Ik ben gewend geraakt aan het spoor
van iets in de lucht
Gewend aan haar gezicht