Songteksten Vertalen

Zoek vertaling

Artiest:

oscar peterson

Songtekst:

i’ve grown accustomed to her face

Je bekijkt nu de songtekst en vertaling: oscar peterson – i’ve grown accustomed to her face ? Hieronder vindt je de songtekst met vertaling naast elkaar weergegeven!

Benieuwd naar het liedje en de betekenis van i’ve grown accustomed to her face? Bekijk de Nederlandse vertaling.

Op onze website vindt je veel meer songteksten met vertalingen van oscar peterson!

Bekijk ons archief en ontdek welke songteksten & vertalingen van oscar peterson te vinden zijn!

Origineel

Damn! Damn! Damn! Damn! I’ve grown accustomed to her face She almost makes the day begin I’ve grown accustomed to the tune That she whistles night and noon Her smiles, her frowns Her ups, her downs Are second nature to me now Like breathing out and breathing in I was serenly independent And content before we met Surely I could always be that way again – and yet I’ve grown accustomed to her look Accustomed to her voice Accustomed to her face (Spoken) Marry Freddy. What an infantile idea. What a heartless Wicked, brainless thing to do. But she’ll regret it. It’s Doomed before they even take the vow I can see her now, Mrs. Freddy Eynsford-Hill In a wretched little flat above a store I can see her now, not a penny in the till And a bill collector beating at the door She’ll try to teach the things I taught her And end up selling flowers instead Begging for her bread and water While her husband has his breakfast in bed In a year or so, when she’s prematurely grey And the blossom in her cheek has turned to chalk She’ll come home and lo He’ll have upped and run away With a social-climbing heiress from New York Poor Eliza. How simply frightful! How humiliating! How delightful! How poignant it’ll be on that inevitable night When she hammers on my door in tears and rags Miserable and lonely, repentant and contrite Will I take her in or hurl her to the walls? Give her kindness or the treatment she deserves? Will I take her back or throw the baggage out? But, I’m a most forgiving man The sort who never could, never would Take a position and staunchly never budge A most forgiving man But I shall never take take her back If she were even crawling on her knees Let her promise to atone Let her shiver, let her moan I’ll slam the door and let the hell-cat freeze! Marry Freddy, HA! But I’m so used to hear her day “Good morning” ev’ry day Her joys, her woes Her highs, her lows Are second nature to me now Like breathing out and breathing in I’m very grateful she’s a woman And so easy to forget, rather like a habit One can always break – and yet I’ve grown accustomed to the trace Of something in the air Accustomed to her face

Vertaling

Verdomme! Verdomme! Verdomme! Verdomme! Ik ben gewend geraakt aan haar gezicht Ze laat de dag bijna beginnen Ik ben gewend geraakt aan het deuntje Dat ze fluit nacht en middag Haar glimlach, haar frons Haar ups, haar downs Zijn nu een tweede natuur voor mij Zoals uitademen en inademen Ik was sereen onafhankelijk En tevreden voor we elkaar ontmoetten Zo zou ik toch altijd weer kunnen zijn – en toch Ik ben gewend geraakt aan haar blik Gewend aan haar stem Gewend aan haar gezicht (Gesproken) Trouw met Freddy. Wat een kinderlijk idee. Wat een harteloos Slechte, hersenloze ding om te doen. Maar ze zal er spijt van krijgen. Het is Verdoemd voordat ze zelfs de gelofte afleggen Ik zie haar al voor me, Mrs Freddy Eynsford-Hill In een ellendige kleine flat boven een winkel Ik zie haar al voor me, geen cent in de kassa En een deurwaarder die op de deur klopt. Ze zal proberen de dingen te leren die ik haar geleerd heb En uiteindelijk bloemen verkopen Bedelend voor haar brood en water Terwijl haar man zijn ontbijt op bed heeft Over een jaar of zo, als ze voortijdig grijs is En de bloesem in haar wang is veranderd in krijt Komt ze thuis en zie. Hij zal zijn opgestaan en weggelopen met een sociale erfgename uit New York Arme Eliza. Hoe beangstigend. Hoe vernederend! Hoe heerlijk! Hoe schrijnend zal het zijn op die onvermijdelijke nacht als ze in tranen en vodden op mijn deur bonst Miserabel en eenzaam, berouwvol en berouwvol Zal ik haar binnenlaten of haar tegen de muren gooien? Haar vriendelijkheid geven of de behandeling die ze verdient? Neem ik haar terug of gooi ik haar bagage buiten? Maar, ik ben een zeer vergevingsgezinde man Het soort dat nooit zou kunnen, nooit zou willen Een standpunt innemen en nooit toegeven Een zeer vergevingsgezinde man Maar ik zal haar nooit terugnemen Al zou ze op haar knieën kruipen Laat haar beloven om te boeten Laat haar rillen, laat haar kreunen Ik gooi de deur dicht en laat de kat bevriezen. Trouw met Freddy, HA! Maar ik ben zo gewend om haar dag te horen “Goedemorgen”, elke dag Haar vreugdes, haar ellende Haar hoogtepunten, haar dieptepunten Zijn een tweede natuur voor mij nu Zoals uitademen en inademen Ik ben erg dankbaar dat ze een vrouw is En zo makkelijk te vergeten, net als een gewoonte Men kan altijd breken – en toch Ik ben gewend geraakt aan het spoor van iets in de lucht Gewend aan haar gezicht