Ik denk dat het flikkeren van de lichten van de lichten die in de verte markeren mijn terugkeer. Het zijn dezelfde die met hun bleke reflecties diepe uren van pijn. En hoewel ik niet terug wilde komt men altijd terug naar de eerste liefde. De oude straat waar ik onderdak vond Jouwe is haar leven De jouwe is haar liefde. Onder de spottende blik van de sterren dat met onverschilligheid Vandaag zien ze me terugkeren. Terug met een verdorde wenkbrauw de sneeuw van de tijd verzilverde mijn tempel. Voel dat het leven een adem is dat twintig jaar niets is dat mijn blik koortsig is dwalend in de schaduwen zoekt je op en noemt je. Living met de ziel die zich vastklampt naar een zoete herinnering dat ik weer huil. Ik ben bang voor de ontmoeting met het verleden dat terugkeert om mijn leven te confronteren. Ik ben bang voor de nachten dat bevolkt met herinneringen keten mijn sonar. Maar de reiziger die vlucht vroeger of later stopt zijn wandeling. En hoewel vergetelheid dat alles vernietigt heeft mijn oude illusie gedood, Ik hou verborgen een nederige hoop dat is al het geluk van mijn hart. Terug met een verdord voorhoofd de sneeuw van de tijd verzilverde mijn tempel. Voel je dat het leven een adem is dat twintig jaar niets is dat mijn blik koortsig is dwalend in de schaduwen zoekt je op en noemt je. Living met de ziel die zich vastklampt naar een zoete herinnering dat ik weer huil.