Origineel
Só pra ficar; enrolo, eu peço.. Pra me amar; imploro, eu peco.. Pra me esconder; eu finjo que tá tudo bem.. Pra te esquecer; me entrego a um novo amor, mas eu já to pra lá de cem.. Acendi uma vela, perdida em promessas, pra você voltar.. Queimando gritei: É ela!. A chama que me faz sentir, que me faz andar.. Eu já cansei de esperar,. Uma porta aberta, nessa vida incerta, que eu já sei onde vai dar!. Em lágrimas, milhares de promessas.. Querendo mais, tristezas as avessas.. Pra minha paz, só você me interessa.. E a verdade que eu não posso mais calar, vai me dominar!. Acendi uma vela, perdida em promessas, pra você voltar.. Queimando gritei: É ela!. A chama que me faz sentir, que me faz andar.. Ficou na pele o seu calor, que ainda me inflama.. Que queima, que fere, quando ainda se ama.. Me rendi a qualquer crença,. Que te traga aqui ou faça alguma diferença.. Pra tapar esses buracos que você deixou por ai.. Costurar meu eu em trapos, ou me destruir!. Acendi uma vela, perdida em promessas, pra você voltar.. Queimando gritei: É ela!. A chama que me faz sentir, que me faz andar.
Vertaling
Gewoon om te blijven. Ik rol, ik smeek. Om van me te houden. Ik smeek, ik zondig. Om me te verstoppen; ik doe alsof alles in orde is… Om jou te vergeten. Ik geef mezelf aan een nieuwe liefde, maar ik ben al over de honderd… Ik heb een kaars aangestoken, verloren in beloften, voor jou om terug te komen Brandend schreeuwde ik: Zij is het! De vlam die me doet voelen, die me doet lopen… Ik ben moe van het wachten. Een open deur, in dit onzekere leven, dat ik al weet waar het heen gaat!. In tranen, duizenden beloften… meer willen, droefheid in omgekeerde richting… Voor mijn rust, alleen jij interesseert me… En de waarheid die ik niet langer kan verzwijgen, zal me overheersen!… Ik heb een kaars aangestoken, verloren in beloften, voor jou om terug te keren… Brandend schreeuwde ik: Zij is het!… De vlam die me doet voelen, die me doet lopen… Je warmte bleef op mijn huid, nog steeds brandend… “Dat brandt, dat verwondt, als je nog liefhebt… Ik heb me overgegeven aan elk geloof… dat je hier brengt of enig verschil maakt… Om de gaten te vullen die je achterliet… Naai mijzelf tot vodden, of vernietig mij. Ik heb een kaars aangestoken, verloren in beloften, voor jou om terug te komen… Brandend, schreeuwde ik: Zij is het! De vlam die me doet voelen, die me doet lopen.