Origineel
Meus amigos e colegas, das noites enluaradas. Dos violões em serenatas, no romper das madrugadas. Hoje dou a despedida pra vocês companheiradas. Deixo minha mocidade aqui nesta encruzilhada. Vocês vão por um caminho eu sigo por outra estrada.. Vou deixar a serenata no passado sepultada. No clarão da lua cheira na poeira da estrada. Quando eu estiver bem velhinho que eu lembrar horas passadas. Desta vida de solteiro que será sempre lembrada. Muitas lagrimas de dor serão por mim derramada.. Pra enfrentar a nova vida levo junto a minha amada. A flor que na mocidade do jardim foi apanhada. Vamos seguindo juntinho levando a vida cansada. No destruir como as rosas pelo vento desfolhada. Juntinho também seguimos pra derradeira morada.
Vertaling
Mijn vrienden en collega’s, van maanverlichte nachten. Van de gitaren in serenades, bij het aanbreken van de dageraad. Vandaag neem ik afscheid van jullie kameraden. Ik laat mijn jeugd hier op dit kruispunt. Jij gaat de ene kant op, ik de andere. Ik laat de serenade begraven in het verleden. In het maanlicht geuren in het stof van de weg. Als ik heel oud ben en ik zal denken aan de uren die voorbij zijn. Van dit vrijgezellenleven dat altijd herinnerd zal worden. Vele tranen van pijn zullen door mij vergoten worden… Om het nieuwe leven tegemoet te treden neem ik mijn geliefde mee. De bloem die in de jeugd van de tuin werd gevangen. Laten we samen verder gaan met het vermoeide leven. No destruir como as roses pelo vento desfolhada. Samen gaan we ook naar de laatste rustplaats.