Origineel
Uma saudade que punge e mata. Que sorte ingrata longe de ti. Em um suspiro triste sem termo. Vivo no ermo desde que eu parti. Piracicaba que eu adoro tanto. Cheia de flores, cheia de encantos. Ninguém compreende a grande dor que sente. Um filho ausente a suspirar por ti. Só vejo estranhos, meu berço amado. Ter ao teu lado o que eu perdi. Pouco se importam com teus encantos. Que eu amo tanto desde que eu nasci. Piracicaba que eu adoro tanto. Cheia de flores, cheia de encantos. Ninguém compreende a grande dor que sente. Um filho ausente a suspirar por ti. Em outras plagas que vale a sorte?. Prefiro a morte longe daqui. Adoro os prados, os horizontes. A serra e os montes onde eu nasci. Piracicaba que eu adoro tanto. Cheia de flores, cheia de encantos. Ninguém compreende a grande dor que sente. Um filho ausente a suspirar por ti. (Pedro Paulo Mariano – Santa Maria da Serra-SP)
Vertaling
Een verlangen dat straft en doodt. Wat een ondankbaar geluk weg van jou. In een trieste zucht zonder einde. Ik heb in de wildernis geleefd sinds ik vertrok. Piracicaba waar ik zo dol op ben. Vol met bloemen, vol met betoveringen. Niemand begrijpt de grote pijn die je voelt. Een afwezige zoon die voor je zucht. Ik zie alleen vreemden, mijn geliefde wieg. Om aan jouw zijde te hebben wat ik verloren heb. Ze geven niet om je charmes. Waar ik al sinds mijn geboorte zoveel van hou. Piracicaba waar ik zoveel van hou. Vol met bloemen, vol met betoveringen. Niemand begrijpt de grote pijn die je voelt Een afwezige zoon die voor je zucht. In andere landen, wat is geluk waard? Ik verkies de dood ver van hier. Ik hou van de weiden, de horizonnen. De bergen en heuvels waar ik geboren ben. Piracicaba waar ik zoveel van hou. Vol met bloemen, vol met betoveringen. Niemand begrijpt de grote pijn die je voelt. Een afwezige zoon die voor je zucht. (Pedro Paulo Mariano – Santa Maria da Serra-SP)