Origineel
Se a falta aflorar. E você vir como eu sou ruim. Ainda vai gostar de mim?. É toda torta a sensação. De que o caminho é. Se encontrar na perdição. Entenda que. Eu não sei onde isso vai parar. Também não sei. Por que insisto em prorrogar. Essa voz sem palavras. Me dizendo sim e não. Quem sabe é tábua de salvação?. E toda vez é a velha questão. De nunca saber o que se vai amar amanhã. E mesmo assim escolher. Mas quer saber? Já cansei de racionalizar. Eu sei, é um clichê que eu dissequei. Só pra vê-lo murchar. E se a sorte aparecer, deixa ela entrar. Me coloco à sua mercê e deixo ela entrar. Pela fresta que se abriu: deixa ela entrar. Antes hoje do que nunca mais
Vertaling
Als het tekort komt. En je ziet hoe slecht ik ben. Vind je me nog steeds aardig? Het is allemaal krom gevoel Dat de weg is Om jezelf in het verderf te storten. Begrijp dat. Ik weet niet waar dit heen gaat. Ik weet het ook niet. Waarom ik erop sta om te verlengen. Deze stem zonder woorden. om me ja en nee te zeggen. Wie weet, misschien is het een reddingslijn. En elke keer is het de oude vraag Van nooit te weten waar je morgen van zult houden En nog steeds aan het kiezen. Maar weet je wat? Ik ben klaar met rationaliseren. Ik weet het, het is een cliché dat ik zei. Alleen om het te zien wegkwijnen. En als het geluk mijn kant op komt, laat het dan binnen. Ik heb mezelf aan zijn genade overgeleverd en liet het binnen. Door de spleet die geopend is: laat haar binnen. Beter vandaag dan nooit meer