Origineel
Once upon a time I stalked the streets on raining evenings. When the distant sea blended with the sky. Past Coliseum’s filled with brass on pavements carved from toasted glass. I carried in my heart a word or two. You dashing horseman all gone away. Left you a stable bill to pay. And now the golden calf has turned to clay. All my feelings dressed in gloves. Couldn’t touch your windswept harbour love. White and open-necked you would still play. I’d resort to sleepwalking to catch the mood that fills the sails. With harvest nets and tides don’t ever bring. But every night was Halloween, and every friend fell in between. And how capricious nature ruled my mind. You dashing horseman all gone away. Left you a stable bill to pay. And now the golden calf has turned to clay. All my feelings dressed in gloves. Couldn’t touch your windswept harbour love. White and open-necked you would still play. Once upon a time I stalked the streets on raining evenings. When the distant sea blended with the sky. Past Coliseum’s filled with brass on pavements carved from toasted glass. I carried in my heart a word or two. But you would always make me see today. You dashing horseman all gone away. Left you a stable bill to pay. And now the golden calf has turned to clay. All my feelings dressed in gloves. Couldn’t touch your windswept harbour love. White and open-necked you would still play. I sound so different these days, I barely can believe I’m Me. If I didn’t know better, I would swear I was someone else. Lord I can’t believe, I don’t believe I’m me. But who on earth could I be ?. You dashing horseman all gone away. Left you a stable bill to pay. And now the golden calf has turned to clay. All my feelings dressed in gloves. Couldn’t touch your windswept harbour love. White and open-necked you would still play.
Vertaling
Er was eens een tijd dat ik door de straten struinde op regenachtige avonden. Toen de zee in de verte zich vermengde met de lucht. Langs Coliseum’s gevuld met koper op trottoirs gesneden uit getoast glas. Ik droeg in mijn hart een woord of twee. Jij onstuimige ruiter, allemaal weg. Ik liet je een stalrekening te betalen. En nu is het gouden kalf in klei veranderd. Al mijn gevoelens gehuld in handschoenen. Kon je winderige haven liefde niet aanraken. Wit en met open hals zou je nog steeds spelen. Ik zou slaapwandelen om de stemming te vangen die de zeilen vult. Met oogstnetten en getijden die nooit brengen. Maar elke nacht was Halloween, en elke vriend viel daartussen. En hoe grillig regeerde de natuur mijn geest. Jij onstuimige ruiter allemaal weg. Ik liet je een stalrekening betalen. En nu is het gouden kalf in klei veranderd. Al mijn gevoelens gehuld in handschoenen. Kon jouw winderige havenliefde niet aanraken. Wit en met open hals zou je nog steeds spelen. Er was eens een tijd dat ik door de straten struinde op regenachtige avonden. Toen de zee in de verte zich vermengde met de lucht. Langs Colosseum’s gevuld met koper op trottoirs gesneden uit getoast glas. Ik droeg in mijn hart een woord of twee. Maar jij zou me altijd de dag van vandaag laten zien. Jij onstuimige ruiter, allemaal weg. Ik liet je een stalrekening te betalen. En nu is het gouden kalf in klei veranderd. Al mijn gevoelens zijn in handschoenen gehuld. Kon jouw winderige havenliefde niet aanraken. Wit en met open hals zou je nog steeds spelen. Ik klink zo anders deze dagen, ik kan nauwelijks geloven dat ik mezelf ben. Als ik niet beter wist, zou ik zweren dat ik iemand anders was. Heer, ik kan het niet geloven, ik geloof niet dat ik mezelf ben. Maar wie zou ik in hemelsnaam kunnen zijn? Jullie dappere ruiters zijn allemaal weg. Ik liet je een stalrekening te betalen. En nu is het gouden kalf in klei veranderd. Al mijn gevoelens zijn in handschoenen gehuld. Ik kon jouw winderige haven niet aanraken, liefde. Wit en met open hals zou je nog steeds spelen.