Origineel
Re (vira) volta – Primavera Nacional. Nunca mudou nem nunca mudará. E nesse grito, eu cito e recito Racionais. Como é que eu vou fazer uma letra diferente. Se eu paro olho pra frente. e vejo que os problemas são iguais. Pobre povo pede pão, peço socorro, ajude. Propaganda, campanha, eleição, prefeito ilude. Fica em mim a sensação, será que fiz o que pude. E colo lá no postinho e tem tudo, menos saúde. Na quebrada molecada sem renda sem ir pra escola. Alguns cola só pela merenda, no recreio jogar bola. Aquela velha história resultado claro igual farol. Nota zero na escola, nota dez futebol. Aê só que não, se liga só. Nada muda, o pouco que mudou foi pra pior. Veio a copa, bilhões gastos pelo bem comum. Sem retorno, manchete, fracasso, Brasil nota sete a um. O trem tá feio, e os pivete do recreio, lembra. Foram pra escola mas roubaram deles a merenda. Então entenda pensa nisso antes de votar. Até merenda das crianças os caras “quer” levar. Eles de terno e gravata, ricos em patrocínio. Nós na luta e nada, aflitos em declínio. Na madruga em casa, fico no raciocínio. Pois nos roubam, nos matam, tipo latrocínio. Mas ninguém vai preso, sai todo mundo ileso. E o mais louco em tudo isso. é que eu nem fico mais surpreso. Nosso progresso “ta” tipo a dança que o índio faz. Um “passin” pra frente, dois “passin” pra trás. Tu ri eu “Rio 2016”, “olimpiada” é a piada da vez. Mais bilhões gastos pra encenar um brasil que não existe. Maquiar nossa miséria não nos faz menos tristes. Eu “tô” é muito insatisfeito com a patifaria dos eleitos. É sempre a mesma merda nunca faz nada direito. Já to cansado, esgotado chega de lambança. É primavera nacional e eu vim foi pra cobrar mudança!. Veja o sistema. Dentro de si tema. Por fora na trema. Pois quem treme é a gema. Central irreal, visual, estatal. Desigual, dogmal, capital, viceral. O bom na mão do mal. “Nois” morre é normal. Real mudança mental. Primavera nacional. Esquinas vazias, madrugada fria. 5 da manhã sem o nascer do sol. Perigo das ruas, só fico na minha. Pesco e não fisgou e perdeu o anzol. Se os gambé te para, da tapa na cara. Segura e segue e devolve nas track. Tem uns pé de breque, as minas os muleque. Quem trampa, quem estuda e eu que faço uns rap’s. Descrevo a vida, procuro sentido, instinto, menino. Descrito destino, distinto seguindo do corre corrido. Bolado mudado com amigos do lado. Do lado do bem, do lado do mal. No fim da trilha o seu final. Sem estorias, mundo real. Procede, precede moral. Pelas esquinas madruga, olhando antes de atravessar. Viatura apagada, é solo inimigo, saiba pisar. Mas é suspeito meu modo, de agir, vestir e de pensar. Lugarizam minha vida, e não teorizam um bom lugar!. Pois nada muda, efeito borboleta associará. Discuta, disputa, dispara, diz pátria que parirá. Parto sangue, suor e dor e o odor te incomodará. Nasce mutua, luta, crua, que não e calará. No Déjà vu social, primavera nacional verá. Quimeras serão real, pós o caos que se instalará. Mas agora, busão queimado. e a tropa de choque a chegar. E a guerra não declarada, dessa vez por nós será. Um sonho, uma revolução para se cantar. Tem revolta, o sonho o canto, acorda e bora lutar. Toma de assalto a mão armada. Panthers, Malcolm, Marighella. Atualiza, pesquisa, visa, realidade. Lute nela!. Distorce, prece e clemência. Problema, sempre em vigência. Acesso, sem permanência. Direitos, sempre em ausência. Verdades sem reticências. Valorize, sua vivência. Hip hop, uma ciência. Observe, as referências. Eles come, “nóis” passa fome. Eles goza, “nóis” se retrai. Eles suja, “nóis” limpa e some. Eles te acham, pisa e sai. Eles jogam fora teu nome. Neguinho é o “carai”. Sou fúria negra e ressuscito. Como disse Racionais. No horizontal, o vertical. É pessoal, até demais. Nos atingem num plural. Mas num plural. Que aqui jaz. O que nos une é a dor. E a dor que sentimos atrai. O sangue o suor e a luta. E a paz de meus ancestrais. Que moldou nossa conduta. Vingança não, justiça. E quer dizer tombar o estado. Genocida e elitista. Discuta, reluta, muda. Milita, estuda e revisa. Mas repressão matou mais um. Arma do crime: policia!. Ouvi dizer que a luta é em vão? Fela. Não, não, não. Cada sorriso uma conquista. Cada injustiça, desconstrução, guerra. Dormindo pouco, fundei meu próprio clube da luta. Pra acabar com esse preconceito. E toda essa falta de conduta imunda. Meu cangaço é moderno. Manifesto e digital. Protesta por cada direito. E faz fascista passar mal. Revolução é a locomotiva da história, Marx. Mas tem que ser práxis, não pode relax. Se não, não tem paz, leks. Combate com artes. Tipo Rosa Parks. Não vou ser livre em partes, check. A história se repete. Em versões mais cruéis. Não se invertem os papéis, (flash) back. Pm trata como peste. Descarregou o fuzil. Cinco neguinho subiu, preces. Vê se larga esse back. Acorda pra vida e se mantém forte, sóbrio. Esperto e ligeiro, tipo flash. Se concentra na track. Seguimos famintos, pode pá. Assim como baleia. Sonhamos com um mundo cheio de preás. E ninguém vai me segurar. Eu sei qual é o meu lugar. E atravesso uma mata inteira igual. Domingo passos se duvidar. Forte igual Shaka Zulu. Minha tropa avança. E se vier me matar. 3 em meu lugar é minha vingança. A ideia é pesada e cansa? Aham, sem problema. “Vamo” bater na mesma tecla. Até travar o sistema. Nunca mudou nem nunca mudará. Letra pesada, né?. Igual a chibatada nos meus ancestrais. Nunca mudou nem nunca mudará. Tem pena de morte pro crime ser pobre. E cêis diz que os rap é violento demais?. Nunca mudou nem nunca mudará. A gente renasce todo dia pra acabar com a matança. Nunca mudou nem nunca mudará. É Primavera Nacional que veio pra cobrar mudança!
Vertaling
Terugkeren. Nationale lente. Het is nooit veranderd en zal ook nooit veranderen. En in die kreet, citeer en reciteer ik Racionais. Hoe moet ik een andere tekst maken. Als ik vooruit kijk en zie dat de problemen hetzelfde zijn. Arme mensen vragen om brood, ik vraag om hulp, hulp. Propaganda, campagne, verkiezing, burgemeester bedriegt. Ik krijg het gevoel, dat ik me afvraag of ik gedaan heb wat ik kon. En ik ga daar naar het postkantoor en daar is alles behalve gezondheid. In de sloppenwijk kinderen zonder inkomen zonder naar school te gaan. Sommigen gaan gewoon naar school voor hun snacks, spelen bal tijdens de pauze. Dat oude verhaal over een duidelijk resultaat als een vuurtoren. Een nul op school, een tien bij voetbal. Maar dat is gewoon niet waar. Niets verandert, het weinige dat veranderde was ten kwade. De wereldbeker kwam, miljarden uitgegeven voor het algemeen welzijn. Geen terugkeer, kop, mislukking, Braziliaanse graad zeven tegen één. De trein is lelijk, en de kinderen uit de speeltuin, weet je nog. Ze gingen naar school maar hun lunch werd gestolen. Denk daar dus over na voor je stemt. Zelfs de lunch van de kinderen die de jongens “willen” nemen. Zij in pakken en stropdassen, rijk aan sponsoring. Wij in de strijd en niets, behekst in verval. In de dageraad thuis, blijf ik in de redenering. Omdat ze ons beroven, ze vermoorden ons, zoals bij een overval. Maar niemand gaat naar de gevangenis, iedereen gaat vrijuit. En het gekste is, dat ik niet eens meer verbaasd ben. Onze vooruitgang is als de dans die de indianen doen. Eén pas vooruit, twee pas terug. Je lacht me uit “Rio 2016”, “olympics” is de grap van de tijd. Meer miljarden om een Brazilië in scène te zetten dat niet bestaat. Onze ellende oplossen maakt ons niet minder triest. Ik “tô” ben zeer ontevreden over de oneerlijkheid van verkozen ambtenaren. Het is altijd dezelfde shit, doet nooit iets goed. Al te moe, uitgeput genoeg van de rotzooi. Het is nationale lente en ik kwam was om verandering te laden! Kijk naar het systeem. Binnen heb je een thema. Aan de buitenkant in treme. Omdat het de dooier is die schudt. Centraal onwerkelijk, visueel, staat. Ongelijk, dogmal, kapitaal, viceral. Het goede in de hand van het kwade. “Nois” sterft is normaal. Echte mentale verandering. Nationale lente. Lege hoeken, koude dageraad. 5 uur ’s morgens zonder zonsopgang. Gevaar van de straten, ik blijf gewoon in de mijne. Ik vis en haak niet en verlies de haak. Als de buidelrat je tegenhoudt, sla je hem in het gezicht. Hou vast en volg en keer terug op het spoor. Er zijn een paar stelten-voeters, de mijnen en de muilezels (kinderen). Wie werkt, wie studeert, en ik rap een beetje. Beschrijf het leven, zoek naar betekenis, instinct, jongen. Beschreef het lot, verschillende volgpunten van de vlucht. Ik ben veranderd, met vrienden aan de kant. Aan de kant van goed, aan de kant van kwaad. Aan het eind van het pad is jouw einde. Geen verhalen, echte wereld. Ga door, moraalridder. Om de hoek bij dageraad, kijken voordat je oversteekt. Geen auto, dat is vijandelijke grond, weet hoe je erop moet trappen. Maar mijn manier van handelen, kleden en denken is verdacht. Ze maken van mijn leven een plaats, en niet een goede plaats! Want niets verandert, het vlindereffect zal meespelen. Ruzie maken, twisten, schieten, zeggen moedertje dat zal baren. Ik baar bloed, zweet en pijn en de geur zal je storen. Wederzijdse geboorte, strijd, rauw, die niet wil en niet zal zwijgen. In een sociaal déjà vu, zal de nationale lente zien. Chimaera’s zullen echt zijn, na de chaos die zal ontstaan. Maar nu, zal de bus branden en de oproerpolitie zal arriveren. En de niet verklaarde oorlog, zal deze keer voor ons zijn. Een droom, een revolutie om te zingen. Er is opstand, de droom, het lied, word wakker en laten we vechten. Neem de overval onder schot. Panters, Malcolm, Marighella. Update, onderzoek, doel, realiteit. Vecht ertegen! Vervorm, gebed en genade. Probleem, altijd van kracht. Toegang, geen permanentie. Rechten, altijd in afwezigheid. Waarheden, zonder terughoudendheid. Waardeer, je ervaring. Hip hop, een wetenschap. Kijk, de referenties. Zij eten, wij hebben honger. Zij maken plezier, wij trekken ons terug. Zij worden vies, wij ruimen op en verdwalen. Ze vinden je, stappen af en vertrekken. Ze gooien je naam weg. Neguinho is de “cara cara”. Ik ben zwarte woede en ik sta weer op. Zoals Racionais zei. Horizontaal, verticaal. Het is persoonlijk, zelfs te persoonlijk. Ze raakten ons in een meervoud. Maar in een meervoud. Dat ligt hier. Wat ons verenigt is pijn. En de pijn die we voelen trekt ons aan. Het bloed, het zweet en de strijd. En de vrede van mijn voorouders. Dat vormde ons gedrag. Geen wraak, gerechtigheid. En het betekent het omverwerpen van de staat. Genocidaal en elitair. Ruzie maken, met tegenzin, veranderen. Militeert, bestudeert en herziet. Maar de repressie doodde er nog een. Wapen van de misdaad: politie! Ik hoorde dat de strijd tevergeefs is? Fela. Nee, nee, nee. Elke glimlach een verovering. Elk onrecht, deconstructie, oorlog. Slaaptekort, ik stichtte mijn eigen vechtclub. Om dit vooroordeel te beëindigen. En al dit smerige wangedrag. Mijn cangaço is modern. Manifest en digitaal. Het protesteert voor elk recht. En maakt fascisten ziek. Revolutie is de locomotief van de geschiedenis, Marx. Maar het moet praxis zijn, het kan niet ontspannen zijn. Anders is er geen vrede, leks. Bestrijd het met kunst. Zoals Rosa Parks. Ik zal niet vrij zijn in delen, check. De geschiedenis herhaalt zich. In wredere versies. De rollen zijn niet omgedraaid, (flash) back. Pm behandelt als een plaag. Laadde het geweer uit. Vijf jongens gingen naar boven, bidden. Ga van die rug af. Wakker worden en sterk blijven, nuchter. Slim en licht, zoals flitslicht. Concentreer je op het spoor. We hebben nog steeds honger, oké. Net als een walvis. We dromen van een wereld vol prooi. En niemand gaat me tegenhouden. Ik ken mijn plaats. En ik doorkruis een heel bos op dezelfde manier. Zondag stappen als je twijfelt. Sterk als Shaka Zulu. Mijn troepen rukken op. En als je me komt vermoorden Drie op mijn plaats is mijn wraak. Het idee is zwaar en vermoeiend? Ja, geen probleem. “Laten we er gewoon op blijven beuken. Totdat we het systeem vergrendelen. Dat is nooit gebeurd en zal ook nooit gebeuren. Zware woorden, hè? Net als de zweepslag op mijn voorouders. Nooit veranderd en zal ook nooit veranderen. Er is de doodstraf voor arme mensen. En jij zegt dat rap te gewelddadig is? Het is nooit veranderd en zal ook nooit veranderen. We worden elke dag herboren om het moorden te stoppen. Het is nooit veranderd en zal ook nooit veranderen. Het is de Nationale Lente die om verandering kwam vragen!