Origineel
[Part]
Sie kommen an einen See dessen Wasser schwarz und nicht blau ist
Es scheint leicht zu durchwaten aber niemand traut sich
In der Mitte, wo das Wasser eine nassschwarze Haut ist brodelt es
Und hervor kommt ein großer Raubfisch
Dessen Haupt ist ein mühlradgroßer Mund mit einem Blaustich
Ansonsten fast menschlich, der Anblick ist ganz unglaublich
Mit einer Stimme, die bedeckt wie von Staub ist
Erklärt er: Ihr gefallt mir überhaupt nicht.“
Während das Haupt spricht
Erhebt er eine Bauchflosse, nähert sich
Mit Karpfenkriegern im amphibischen Laufschritt
Ein paar Lachssoldaten und Muränenmenschen bringt er auch mit
Der See sei sein Reich und er fordere den Rausschmiss
Der Eindringlinge, weil er sonst die Eingeweide
Von eben diesen wohl zu nützen wüsste, um seinen Magen damit einzukleiden
Wenn sie nicht wünschten in Einzelteilen unter diesem Hain zu treiben
Dann würde er ihnen anraten, sich still und heimlich heim zu schleichen
Als der Prinz wortlos sein Schwert zieht
Sieht der Herr des See´s das Zeichen des Pi
Und sofort vergeht dem Hornbiest die Mordlust
Und seine Armee wendet und flieht, schleichendes Vieh
Der Fisch spricht: War das Zeichen
Das du verwandest, das Wappen des alten Atlantis
Der Schatten der gewaltigsten, der gewaltigen Mantis(se)
Wappen des untergegangenen Landes
Ja das war es
Der Prinz steckt verblüfft das Schwert in die Scheide
Auf Geheiß des Herren des Sees
Gleiten Steine herbei und die Armee ist im See verschwunden
Sinkt wieder zurück auf den Grund nach unten
Der Prinz und die Seinen treten auf die schwimmenden Steine
Und gleiten in Richtung der anderen Seite
[Erzähler]
Sie treiben auf den Steinen über die Wasseroberfläche
Plötzlich vernehmen der Held und die Seinen merkwürdige Geräusche
Vertaling
[Deel]
Ze komen bij een meer waarvan het water zwart is en niet blauw
Het lijkt makkelijk om er doorheen te waden maar niemand durft
In het midden, waar het water een natte zwarte huid is borrelt het
En daar komt een groot roofdier
Wiens hoofd een mond ter grootte van een molenrad is met een blauwe tint.
Anders bijna menselijk, het zicht is vrij ongelooflijk
Met een stem die bedekt is als stof
Hij verklaart: Ik mag je helemaal niet.”
Als het hoofd spreekt
Hij tilt een buikvin op, nadert
Met karper krijgers in amfibische pas
Een paar zalmsoldaten en murenen brengt hij ook mee
Het meer is zijn domein en hij eist de uitwijzing
De indringers, omdat hij anders
Van dezelfde die hij zou weten te gebruiken om zijn maag mee te bekleden
Als ze niet in stukken wilden drijven onder dit bosje…
Dan zou hij hen adviseren om stilletjes naar huis te sluipen…
Als de prins zijn zwaard trekt zonder een woord
De heer van het meer ziet het teken van Pi
En meteen vervaagt de moordlust van het gehoornde beest
En zijn leger keert zich om en vlucht, kruipend vee
De vis zegt, “Was het teken
Dat gij hebt gebruikt, het wapen van het oude Atlantis?
De schaduw van de machtigste, de machtige Mantis(se)
De kam van het verdwenen land
Ja, het was
De prins, stomverbaasd, scheert zijn zwaard…
Op bevel van de heer van het meer
Stenen glijden naar beneden en het leger verdwijnt in het meer
Zinkt terug naar de bodem
De prins en zijn mannen stappen op de drijvende stenen
En glijden naar de andere kant
[Narrator]
Ze drijven op de stenen boven het wateroppervlak
Plotseling horen de held en zijn mannen vreemde geluiden