Origineel
[Strophe 1]
Tausend Leute vor mir heben die Hände
Vom Druck der turmhohen Boxen beben die Wände
Ich gehe raus, der Boden erzittert verloren
Im Blitzlichtgewitter stehen Kaskaden von Farben
Wie ein blitzender Ritter
Und der erste Beat kommt rein und die Menge tobt
Ich ball’ die Faust und mit mir heben tausend die Hände hoch
Dann kommt die Gänsehaut und alles ist in Zeitlupe
Die Strahlen der Scheinwerfer sind warm, was ich in’s Mic rufe
Geht in ihre Ohren der Crowd und klebt an ihrem Verstand
Eine betrogene Generation in einem verlorenen Land
Ich glaubte mich verloren doch fand Halt an einem Stift
Es ist die Generation Jihad die heut’ aus mir spricht
Sie schreien so laut, das Licht ist so hell
Die Geschichte so schnell, es ist wie ein Traum bis der Vorhang fällt
Weil meine Zeilen die Welt verändern
Wär’ das passende Releasedate für mein Album der 11. September
Und nach dem letzten Takt vom letzten Beat der Zugabe
Fällt der Adrenalinspiegel, den ich im Blut habe
Und sie fallen mir um den Hals und der Vorhang fällt
Und ich trete in das Licht einer anderen Welt
[Hook] (2x)
Wenn ich gehe, machst du weiter wie jetzt
Diese Zeilen sind nur Worte in einem weiteren Text
Und ich will, dass du weisst, dass dich keiner ersetzt
Das ist ein Schwur, dass keiner den anderen verlässt und der gilt ab jetzt
[Strophe 2]
Ich schreibe keinen Song, mein Song schreibt sich selbst
Und auch nach 300 Songs bleibe ich noch ich selbst
Irgendwann hab’ ich meine letzten Zeilen geschrieben
Und das letzte Blatt kommt auf diesem Stapel Texte zu liegen
Meine Zeilen versiegen, ich hoffe ich bin mit den meisten zufrieden
Lieber gemeinsam verlieren, als alleine zu siegen
Das Blut aus meinem Stift zieht mich zu sich in die Boof
Ich verschließ’ meine Ohren und höre doch seinen Ruf
Ich wollte aufhören zu schreiben, doch es ging nicht
Diese Stimmen brechen aus mir heraus und dringen in mich
Sie führen meine Hand, meine Generation braucht einen Sound
Ich vertret’ sie alle von den Nobelclubs bis zum Underground
Von der Innenstadt zu den Randgebieten
Dieses verrückte Leben hat den wenigsten etwas anzubieten
Von Kindern aus kaputten Familien zu Elitestudenten
Ein paar Fetzen meiner Texte kann man überall wiedererkennen
[Hook] (2x)
[Strophe 3]
Was niemand sieht, ist der Preis den ich zahle
All die einsamen Abende ohne meine Süße, die geschwänzten Seminare
Der fehlende Schlaf, die fehlende Kohle
Am Ende haltet ihr in euren Händen mein Leben in Strophen
Meine Eltern verstehen nich’, meine Liebste versteht mich
Von euch weiss niemand, mit wievielen Steinen dieser Weg übersäht ist
Manchmal frag’ ich mich warum ich das tue
Wenn ich nicht schreibe finden meine Gedanken nachts keine Ruhe
Ich habe keinen Traum, mein Traum liegt jede Nacht neben mir
Und wenn meine Hand in deinem Bauch neues Leben spürt
Dann bin ich am Ziel, bin am Ende der Linie
Meine Frau und mein Kind, eine kleine Familie
[Hook] (2x)
Vertaling
[Vers 1]
Duizend mensen voor me steken hun hand op
Door de druk van de torenhoge luidsprekers schudden de muren
Ik loop naar buiten, de vloer trilt eenzaam
In de lichtflits staan cascades van kleuren
Als een flitsende ridder
En de eerste beat komt binnen en de menigte wordt wild
Ik bal mijn vuist en duizend handen gaan met mij omhoog
Dan komt het kippenvel en alles gaat in slow motion
De spotlightstralen zijn warm, wat ik roep in de microfoon
Gaat in hun oren van de menigte en blijft in hun gedachten hangen
Een bedrogen generatie in een verloren land.
Ik dacht dat ik verdwaald was, maar vond een pen om me aan vast te houden
Het is de Jihad-generatie die vandaag door mij spreekt.
Ze schreeuwen zo hard, het licht is zo helder
Het verhaal gaat zo snel, het is als een droom tot het doek valt
Want mijn tekst verandert de wereld
De juiste release datum voor mijn album zou 11 september zijn.
En na de laatste maat van de laatste tel van de toegift
De adrenaline die in mijn bloed zit zal dalen
En ze vallen om mijn nek en het gordijn valt
En ik stap in het licht van een andere wereld
[Haak] [2x]
Als ik ga, ga jij verder zoals je nu bent
Deze regels zijn slechts woorden in een andere songtekst
En ik wil dat je weet dat niemand je zal vervangen
Dat is een gelofte dat niemand de ander verlaat en dat gaat van nu af aan
[Vers 2]
Ik schrijf geen liedje, mijn liedje schrijft zichzelf
En na 300 liedjes zal ik nog steeds mezelf zijn
Op een dag zal ik mijn laatste regels geschreven hebben
En het laatste blad komt te rusten op deze stapel teksten
Mijn lijnen drogen op, ik hoop dat ik tevreden ben met de meeste van hen
Beter samen te verliezen dan alleen te winnen
Het bloed van mijn pen trekt me naar de Boof
Ik sluit mijn oren maar hoor nog steeds zijn roep
Ik wilde stoppen met schrijven, maar ik kon het niet.
Deze stemmen barsten van me en dringen tot me door
Zij leiden mijn hand, mijn generatie heeft een geluid nodig
Ik vertegenwoordig ze allemaal, van de chique clubs tot de underground
Van de binnenstad naar de buitenwijken
Dit gekke leven heeft niets te bieden aan de weinigen
Van kinderen uit gebroken gezinnen tot elite studenten
Een paar flarden van mijn teksten die je overal kunt herkennen
[Haak] [2x]
[Vers 3]
Wat niemand ziet is de prijs die ik betaal
Al de eenzame avonden zonder mijn liefje, de overgeslagen klassen
Het gebrek aan slaap, het gebrek aan deeg
Op het einde hou je mijn leven in strofen in je handen
Mijn ouders begrijpen het niet, mijn liefje begrijpt me wel.
Niemand van jullie weet hoeveel stenen er langs de weg liggen.
Soms vraag ik me af waarom ik dit doe
Als ik niet schrijf, kan mijn geest ’s nachts niet rusten.
Ik heb geen droom. Mijn droom ligt elke nacht naast me.
En wanneer mijn hand in je buik nieuw leven voelt
Dan ben ik op mijn bestemming, ik ben aan het eind van de lijn.
Mijn vrouw en kind, een kleine familie
[Haak] [2x]