Origineel
We skipped the light fandango
And turned cartwheels across the floor
I was feeling kind of seasick
The crowd called out for more
The room was humming harder
As the ceiling flew away
Whe we called out for another drink
The waiter brought a tray
And so it was that later
As the miller told his tale
That her face at first just ghostly
Turned a whiter shade of pale
She said there is no reason
And the truth is plain to see
But I wandered through my playing cards
Would not let her be
One of sixteen vestal virgins
Who were leaving for the coast
And although my eyes were open
They might just as well have been closed
And so it was that later
As the miller told his tale
That her face at first just ghostly
Turned a whiter shade of pale
And turned cartwheels across the floor
I was feeling kind of seasick
The crowd called out for more
The room was humming harder
As the ceiling flew away
Whe we called out for another drink
The waiter brought a tray
And so it was that later
As the miller told his tale
That her face at first just ghostly
Turned a whiter shade of pale
She said there is no reason
And the truth is plain to see
But I wandered through my playing cards
Would not let her be
One of sixteen vestal virgins
Who were leaving for the coast
And although my eyes were open
They might just as well have been closed
And so it was that later
As the miller told his tale
That her face at first just ghostly
Turned a whiter shade of pale
Vertaling
We sloegen het lichte geflauwekul over
En deden radslagen op de vloer
Ik voelde me een beetje zeeziek
Het publiek schreeuwde om meer
De ruimte gonsde harder
Terwijl het plafond weg vloog
Toen we riepen we om nog een drankje
Bracht de ober een blad
En zo kwam het, dat later
Toen de molenaar zijn verhaal vertelde
Haar gezicht, dat eerst een beetje spookachtig was
Nog witter dan bleek werd
Ze zei dat er geen reden is
En dat de waarheid duidelijk te zien is
Maar ik dwaalde door mijn speelkaarten
Liet haar niet zijn
Eén van de zestien Vestaalse maagden
Die op weg waren naar de kust
En hoewel mijn ogen open waren
Hadden ze net zo goed gesloten kunnen zijn
En zo kwam het, dat later
Toen de molenaar zijn verhaal vertelde
Haar gezicht, dat eerst een beetje spookachtig was
Nog witter dan bleek werd
En deden radslagen op de vloer
Ik voelde me een beetje zeeziek
Het publiek schreeuwde om meer
De ruimte gonsde harder
Terwijl het plafond weg vloog
Toen we riepen we om nog een drankje
Bracht de ober een blad
En zo kwam het, dat later
Toen de molenaar zijn verhaal vertelde
Haar gezicht, dat eerst een beetje spookachtig was
Nog witter dan bleek werd
Ze zei dat er geen reden is
En dat de waarheid duidelijk te zien is
Maar ik dwaalde door mijn speelkaarten
Liet haar niet zijn
Eén van de zestien Vestaalse maagden
Die op weg waren naar de kust
En hoewel mijn ogen open waren
Hadden ze net zo goed gesloten kunnen zijn
En zo kwam het, dat later
Toen de molenaar zijn verhaal vertelde
Haar gezicht, dat eerst een beetje spookachtig was
Nog witter dan bleek werd