Origineel
Que de la llanura viene
lo dice el tranco miedoso:
a un pie le pide permiso
para levantar el otro
y entero lo descompone,
el camino pedregoso. Que el litre da mala sombra
le dijeron cuando mozo
y a ningún árbol se arrima
si no sombrea con otro,
halla maligna intención
hasta en el sauce piadoso. Los montañeses le gritan
en el último recodo:
caminos de la montaña
son de Dios y de nosotros. Voz del viento que atropella
oye cerrando los ojos
y hace una cruz de suspiros
por su llanura en reposo
cuando pasa el remolino
de papel y piedra y polvo. Digo que cantan de noche
los altos pinos sonoros.
Nada supo el forastero
del corto tranco miedoso
y se va con el permiso
de un pie para alzar el otro.
Vertaling
Dat komt uit de vlakte
de angstige pas zegt het:
vraag een voet om toestemming
om de ander op te tillen
en heel breekt het af,
het stenige pad. Dat de liter slechte schaduw geeft
zeiden ze hem als ik wacht
en geen enkele boom komt dichtbij
als je niet schaduwt met een ander,
vind slechte intentie
zelfs in de vrome wilg. De hooglanders schreeuwen tegen hem
bij de laatste bocht:
bergwegen
ze zijn van God en van ons. Stem van de wind die overloopt
hey sluit je ogen
en maakt een kruis van zuchten
voor zijn vlakte in rust
wanneer de wervelwind voorbij gaat
van papier en steen en stof. Ik zeg dat ze ’s nachts zingen
de hoge sonore dennen.
De vreemdeling wist niets
van de korte angstige pas
en vertrekt met toestemming
van de ene voet om de andere op te tillen.