Origineel
No tenemos un lenguaje para los finales,
para la caída del amor,
para los concentrados laberintos de la agonía,
para el amordazado escándalo
de los hundimientos irrevocables. ¿Cómo decirle a quien nos abandona
o a quien abandonamos
que agregar otra ausencia a la ausencia
es ahogar todos los nombres
y levantar un muro
alrededor de cada imagen? ¿Cómo hacer señas a quien muere,
cuando todos los gestos se han secado,
las distancias se confunden en un caos imprevisto,
las proximidades se derrumban como pájaros enfermos
y el tallo del dolor
se quiebra como la lanzadera
de un telar descompuesto? ¿O cómo hablarse cada uno a sí mismo
cuando nada, cuando nadie ya habla,
cuando las estrellas y los rostros son secreciones neutras
de un mundo que ha perdido
su memoria de ser mundo? Quizá un lenguaje para los finales
exija la total abolición de los otros lenguajes,
la imperturbable síntesis
de las tierras arrasadas. O tal vez crear un habla de intersticios,
que reúna los mínimos espacios
entreverados entre el silencio y la palabra
y las ignotas partículas sin codicia
que sólo allí promulgan
la equivalencia última
del abandono y el encuentro
Vertaling
We hebben geen taal voor eindes,
voor de val van liefde,
voor de geconcentreerde labyrinten van pijn,
voor het geknevelde schandaal
van onherroepelijke zinkingen. Hoe weet u wie ons verlaat?
of die we achterlaten
dan het toevoegen van een andere afwezigheid aan de afwezigheid
is om alle namen te verdrinken
en bouw een muur
rond elke afbeelding? Hoe te wenken wie sterft,
als alle gebaren zijn opgedroogd,
afstanden worden verward in onvoorziene chaos,
de wijken brokkelen af ??als zieke vogels
en de stengel van pijn
breekt als de shuttle
van een gebroken weefgetouw? Of hoe ze tegen zichzelf moeten praten
wanneer niets, wanneer niemand al spreekt,
wanneer de sterren en gezichten neutrale afscheidingen zijn
van een wereld die verloren is gegaan
je herinnering om wereld te zijn? Misschien een taal voor eindes
eisen de totale afschaffing van de andere talen,
de onverstoorbare synthese
van de verschroeide aarde. Of misschien een interstitial speech maken,
die voldoet aan de minimale spaties
afgewisseld tussen stilte en spraak
en de onbekende deeltjes zonder hebzucht
die alleen daar in werking treden
de ultieme gelijkwaardigheid
verlatenheid en ontmoeting