Origineel
Entre tu nombre y el mío
hay un labio que ha dejado la costumbre de nombrar. Entre la soledad y la compañía
hay un gesto que no empieza en nadie y termina en todos. Entre la vida y la muerte
hay unas plantas pisadas
por donde nadie ha caminado nunca. Entre la voz que pasó y la que vendrá
hay una forma callada de la voz
en donde todo está de pie. Ente la mesa y el vacío
por donde apenas puede caminar el poema. Entre el pensamiento y la sangre
hay un breve relámpago
en donde sobre un punte se sostiene el amor. Sobre esos bordes
nadie puede ser mucho tiempo,
pero tampoco díos, que es otro borde,
puede ser dios mucho tiempo.
Vertaling
Tussen jouw naam en de mijne
er is een lip die de gewoonte om te benoemen heeft verlaten. Tussen eenzaamheid en gezelschap
Er is een gebaar dat bij niemand begint en bij iedereen eindigt. Tussen leven en dood
er zijn enkele loopvlakplanten
waar niemand ooit heeft gelopen. Tussen de stem die voorbijging en degene die zal komen
er is een rustige stem
waar alles staat. Tussen de tafel en de leegte
waar het gedicht nauwelijks kan lopen. Tussen gedachte en bloed
er is een korte flits
waar liefde op een punt wordt vastgehouden. Aan die randen
niemand kan lang zijn
maar geen god, wat een ander voordeel is,
kan lange tijd god zijn.