Origineel
Quando a Lua apareceu,. ninguém sonhava mais do que eu. Já era tarde, mas a noite é uma criança distraída.. Depois que eu envelhecer,. ninguém precisa mais me dizer. como é estranho ser humano nessas horas de partida.. Ah, é o fim da picada. Depois da estrada começa uma grande avenida. No fim da avenida, existe uma chance, uma sorte, uma nova saída.. são coisas da vida…. e a gente se olha e não sabe se vai ou se fica…. Qual é a moral? Qual vai ser o final dessa história?. Eu não tenho nada pra dizer por isso digo. Eu não tenho muito o que perder, por isso jogo. Eu não tenho hora pra morrer, por isso sonho. ah, ah, ah…. Ah, são coisas da vida…. Ah, e a gente se olha e não sabe se vai ou se fica…. Ah, são coisas da vida…. Ah, e a gente se olha e não sabe se vai ou se fica…. Ah, são coisas da vida…. Ah, e a gente se olha e não sabe se vai ou se fica…. Ah, são coisas da vida…. Ah, e a gente se olha e não sabe se vai ou se fica.
Vertaling
Toen de maan verscheen, droomde niemand meer dan ik. “Het was laat, maar de nacht is een afgeleid kind… Als ik oud ben, hoeft niemand me meer te vertellen hoe vreemd het is om mens te zijn in die uren van vertrek… Ah, het is het einde van de weg. Voorbij de weg begint een grote laan. Aan het einde van de laan, is er een kans, een toeval, een nieuwe uitweg… dit zijn dingen van het leven…. en je kijkt naar jezelf en je weet niet of je moet gaan of blijven…. Wat is de moraal? Wat zal het einde van dit verhaal zijn? Ik heb niets te zeggen, dat is waarom ik het zeg. Ik heb niet veel te verliezen, dus speel ik. Ik heb geen tijd om te sterven, dus droom ik. ah, ah, ah…. Ah, dat is het leven…. Ah, en we kijken elkaar aan en we weten niet of we moeten gaan of blijven …. Ah, dit zijn dingen van het leven…. Ah, en we kijken elkaar aan en we weten niet of we moeten gaan of blijven …. Ah, dat is het leven…. Ah, en we kijken elkaar aan en we weten niet of we moeten gaan of blijven …. Ah, dat is het leven…. Ah, en we kijken elkaar aan en we weten niet of we moeten gaan of blijven.