Het is prachtig als de lucht blauw is En mijn ogen volgen als ik probeer de tint te schilderen Ik omhels het uitzicht, met mijn armen wijd open Een hart dat ik gebroken heb en een geest die in somberheid blijft Cus elke liefde is een stuk dat ik moet dragen Op een rug die gebroken aanvoelt in een slapeloze januari Zelfs als de seizoenen veranderen in ijskoude regen zal ik niet bang zijn, want ik verlaat Canterbury Ik loop over een pad dat is beschilderd met de bevroren regen. Fluisterend in de wind bid ik nog steeds dat het weer gaat sneeuwen En zelfs dan jaag ik nog steeds op een emotie wanneer/ Ik zoek naar wat moois maar zeg dat ik zo tevreden ben De geesten doen alsof en ze zeggen me dat ik anders ben Ze zeggen dat ik perfect ben, ze zeggen dat ik belangrijk ben Ze vertellen me elke leugen die ze tevoorschijn toveren Omdat ik een monster ben En iedereen die ik ooit liefhad is dood Ze zijn verdwenen en hebben een betere gevonden En ook al is de zon in december ondergegaan Ik lees nog steeds haar lippen, en ik weet nog wat ze zeiden. “Je bent niet alleen Cody, je bent niet alleen Blijf gewoon aan mijn zijde en je zult zien wat genade biedt. Ik begin te genieten, ze is aartslelijk En als ze het vertelt, kan ik zien dat het veilig is om te vliegen In de wind met een moord op kraaien Zodat ik kan vertrekken waar ik ben geweest met de cirkel van gieren Om op te stijgen met mijn persoonlijke doelen En ik kan zingen voor de doden tot de oppervlakte zich ontvouwt… eerst Ik zal zitten en luisteren naar de symfonie Ik meng het met mijn ellende en kus het tot mijn lippen bloeden. Dit ben ik, Mr. winter met ontbloot bovenlijf Die voetstappen volgt waar de vogelverschrikkers fluisteren In een oor discreet, stil en kalm met Filharmonisch, kristalhelder gesproken om mij te leren En als de pistoleerders me verslaan verdwijn ik gewoon, tot ik helemaal verdwenen ben Dit is slechts een maandagavond liefdesbrief Aan een cherubijn die zichtbaar is als de dingen beter worden Als het een engel is met een subtiele terugslag Dan kan ik waarschijnlijk een regenboog vinden in een plas olie Als ik me overgeef… kijk ik naar de sterren die de hemel verlichten Tot ik vergoed wat de maanstaat biedt En zelfs als al die schoonheid is afgestorven Ik kies ervoor om te wachten tot het gewicht zich binnenin ophoopt En de pijn verzacht… Dit is het leven onder de monoliet Waar ik een gids kan zoeken om te zien dat ik de bodem kan bereiken met De klokken zullen verzetten wanneer de nutteloze stukken tot vuisten ballen Cuz all this is just a wish that I could meet the dawn again (x3) (s Nachts sluit ik mijn ogen) En ik bid voor de zonsondergang, wensend dat je hier was zodat de dag nog niet gedaan was (s Nachts sluit ik mijn ogen) When the light glares in, I’ll just dream about you ’till the nightmares end (At night I close my eyes) And I pray for the sunset, wishing you were here so the day wasn’t done yet (At night I close my eyes) When the light glares in, I’ll just dream about you ’till the nightmares end [Louise Fraser] Het was nooit mijn bedoeling je te bevrijden, ik ben er nooit levend uitgekomen Ik wilde je niet plagen, ik wilde niet dat je huilde Ik wilde niet dat je huilde, ik wilde niet dat je huilde s Nachts sluit ik mijn ogen, om bij jou te zijn s Nachts sluit ik mijn ogen, om je weer te zien s Nachts sluit ik mijn ogen, om bij jou te zijn s Nachts sluit ik mijn ogen, om je weer te zien Ik ben in een kloof zonder jou, de lucht is nog steeds blauw At night I close my eyes Ik zit in een kloof zonder jou, de lucht is nog steeds blauw s Nachts sluit ik mijn ogen…