Origineel
Que medo é esse que surge quanto a noite cai?. É a saudade que chega quando o sol se vai?. É saudade do quê?. É simples nostalgia ou manifesto da solidão?. Hóspede intermitente. Nunca leva embora o que traz. Traz um vazio. Abre um abismo. Entre o vivido e o que falta viver. É como um rio. Que enche e transborda. Inundando o em torno, mostrando poder. E quando a aurora se faz. Recolhe-se a dor. Há certa esperança. De que a próxima noite chegará só. Não será igual. Não será. Não será
Vertaling
Wat is die angst die komt als de nacht valt? Is het het verlangen dat komt als de zon weggaat? Is het verlangen naar wat? Is het gewoon nostalgie of een uiting van eenzaamheid? Een intermitterende gast. Het neemt nooit weg wat het brengt. Het brengt een leegte. Het opent een afgrond. Tussen wat geleefd is en wat nog geleefd moet worden. Het is als een rivier. Dat vult en overstroomt. Overstromingen rondom, tonen macht. En als de dageraad komt. De pijn trekt weg. Er is een zekere hoop Dat de volgende nacht alleen zal komen. Het zal niet hetzelfde zijn. Dat zal het niet zijn. Dat zal het niet zijn.