Ik ken mij van de tovenaars die de jets oproepen In de jungle van Nieuw Guinea Ze scannen het zenit begerig naar de guineas Dat ze zouden krijgen van het plunderen van de lading Op de koraalzee zoals deze Deze wezens, niet verstoken van verstand Van reden wachten deze Papoea’s op de wolken De schade van de Burggraaf en de Komeet En als hun totem nooit kon neerhalen Aan hun voeten noch Boeing noch zelfs D.C. vier Ze dromen van kapingen en vogelongelukken Deze naïeve schipbreukelingen gewapend met blaaspijpen Die zichzelf opofferen aan de cultus van vracht blazend naar de hemel en de vliegtuigen Waar ben je Melody en heeft je ontwrichte lichaam Spookt het rond in de archipel bewoond door zeemeerminnen Of klamp je je vast aan het vrachtschip waarvan de sirene Van alarm is gezwegen, bent u gebleven In de willekeurige stromingen heb je ooit aangeraakt Deze lichtgevende koralen van de Guineese kust Waar deze inheemse tovenaars zich tevergeefs roeren Die nog steeds hopen op gebroken vliegtuigen Met niets meer te verliezen en geen God om in te geloven Zodat ze me mijn bespottelijke liefdes terug kunnen geven Ik, zoals zij, heb gebeden tot de vrachtschepen van de nacht En ik hou deze hoop op een ramp En ik weet niet zeker wat ik er aan moet doen. Minor afgeleid van de aantrekkingskracht van de sterren “Wat is je naam? – Melody – Melody wat? – Melody Nelson.”