Origineel
Hello darkness, my old friend,
I’ve come to talk with you again,
Because a vision softly creeping,
Left its seeds while I was sleeping,
And the vision that was planted in my brain
Still remains
Within the sound of silence.
In restless dreams I walked alone
Narrow streets of cobblestone,
‘Neath the halo of a street lamp,
I turned my collar to the cold and damp
When my eyes were stabbed by the flash of a neon light
That split the night
And touched the sound of silence.
And in the naked light I saw
Ten thousand people, maybe more.
People talking without speaking,
People hearing without listening,
People writing songs that voices never share
And no one dared
Disturb the sound of silence.
“Fools” said I, “You do not know
Silence like a cancer grows.
Hear my words that I might teach you,
Take my arms that I might reach you.”
But my words like silent raindrops fell,
And echoed
In the wells of silence
And the people bowed and prayed
To the neon god they made.
And the sign flashed out its warning,
In the words that it was forming.
And the sign said, “The words of the prophets are written
on the subway walls
And tenement halls.”
And whisper’d in the sounds of silence.
I’ve come to talk with you again,
Because a vision softly creeping,
Left its seeds while I was sleeping,
And the vision that was planted in my brain
Still remains
Within the sound of silence.
In restless dreams I walked alone
Narrow streets of cobblestone,
‘Neath the halo of a street lamp,
I turned my collar to the cold and damp
When my eyes were stabbed by the flash of a neon light
That split the night
And touched the sound of silence.
And in the naked light I saw
Ten thousand people, maybe more.
People talking without speaking,
People hearing without listening,
People writing songs that voices never share
And no one dared
Disturb the sound of silence.
“Fools” said I, “You do not know
Silence like a cancer grows.
Hear my words that I might teach you,
Take my arms that I might reach you.”
But my words like silent raindrops fell,
And echoed
In the wells of silence
And the people bowed and prayed
To the neon god they made.
And the sign flashed out its warning,
In the words that it was forming.
And the sign said, “The words of the prophets are written
on the subway walls
And tenement halls.”
And whisper’d in the sounds of silence.
Vertaling
Hallo duisternis, mijn oude vriend
Ik kom weer met je praten
Want een visioen plaagt me
Laat zijn zaad achter terwijl ik slaap
En het visioen is geplant in mijn gedachten
Toch blijft
Vanbinnen het geluid van stilte
In rusteloze dromen liep ik alleen
Nauwe straten van kinderkopjes
Onder het licht van een straatlantaarn
Ik draaide mijn kraag naar de kou en de damp
Wanneer mijn ogen gestoken worden door het felle neonlicht
Dat de nacht in tweeen spleet
En geraakt door het geluid van stilte
En in het naakte licht zag ik
Tienduizend mensen misschien meer
Mensen sprekend zonder te praten
Mensen horend zonder te luisteren
Mensen schrijven liedjes dat niemand zal zingen
En niemand durfde
Het geluid van stilte lastig te vallen
‘Gekken’ zei ik, ‘Jullie weten niet
Dat stilte als kanker groeit.
Hoor mijn worden ze leren je misschien iets,
Pak mijn armen ze kunnen je misschien aanraken.’
Maar mijn woorden vielen als stille regendruppels,
En echoden
In de putten van stilte
En de mensen bogen en bidden
Naar de neon god die ze gemaakt hadden
En het teken flitste uit zijn waarschuwing
In de woorden die zich vormden
En het teken zei, ‘de woorden van de profeten zijn geschreven
Op de muren van de metro
En flatgebouwen.’
En fluisterden het geluid van stilte
Ik kom weer met je praten
Want een visioen plaagt me
Laat zijn zaad achter terwijl ik slaap
En het visioen is geplant in mijn gedachten
Toch blijft
Vanbinnen het geluid van stilte
In rusteloze dromen liep ik alleen
Nauwe straten van kinderkopjes
Onder het licht van een straatlantaarn
Ik draaide mijn kraag naar de kou en de damp
Wanneer mijn ogen gestoken worden door het felle neonlicht
Dat de nacht in tweeen spleet
En geraakt door het geluid van stilte
En in het naakte licht zag ik
Tienduizend mensen misschien meer
Mensen sprekend zonder te praten
Mensen horend zonder te luisteren
Mensen schrijven liedjes dat niemand zal zingen
En niemand durfde
Het geluid van stilte lastig te vallen
‘Gekken’ zei ik, ‘Jullie weten niet
Dat stilte als kanker groeit.
Hoor mijn worden ze leren je misschien iets,
Pak mijn armen ze kunnen je misschien aanraken.’
Maar mijn woorden vielen als stille regendruppels,
En echoden
In de putten van stilte
En de mensen bogen en bidden
Naar de neon god die ze gemaakt hadden
En het teken flitste uit zijn waarschuwing
In de woorden die zich vormden
En het teken zei, ‘de woorden van de profeten zijn geschreven
Op de muren van de metro
En flatgebouwen.’
En fluisterden het geluid van stilte