Origineel
You hold me inside your iris. Like a terminal stain on life. You condescend to my primal brain. And twist me around like a knife. Can’t begin to explain. The feelings I have restrained. Don’t ask me how I am. Because you’re too busy planning your epitaph. Let me tell you. Don’t – try to be the one – person. Who has stayed – just to say. They never left me!. Aggravated, complicated, someone say it. God, I never learn…. You keep me hidden behind a curtain,. An audible human display. You feed me orchids to give me courage. And keep me in line with disdain. Can’t begin to explain. The feelings I have restrained. Don’t ask me how I am. Because you’re too busy planning your epitaph. Let me tell you. Don’t – try to be the one – person. Who has stayed – just to say. They never left me!. Aggravated, complicated, someone say it. God, I never learn…. I have nothing left for you…. You left me with nothing. I have nothing left for you…. You left me with nothing. I live at arm’s length and die a little,. Between your constants by day. I want my soul back before it’s over,. I can’t even wish you away. Can’t begin to explain. The feelings I have restrained. Don’t ask me how I am. Because you’re too busy planning your epitaph. Let me tell you. Don’t – try to be the one – person. Who has stayed – just to say. They never left me!. Aggravated, complicated, someone say it. God, I never learn…. I never learn…
Vertaling
Je houdt me vast in je iris. Als een terminale vlek op het leven. Je geeft toe aan mijn oerbrein. En draait me rond als een mes. Kan niet beginnen uit te leggen. De gevoelens die ik heb ingehouden. Vraag me niet hoe het met me gaat. Omdat je te druk bent met het plannen van je grafschrift. Laat me je dit vertellen. Probeer niet – de ene – persoon te zijn. Die is gebleven – alleen maar om te zeggen. Ze hebben me nooit verlaten!. Geagiteerd, gecompliceerd, iemand zeg het. God, ik heb nooit geleerd…. Je houdt me verborgen achter een gordijn,. Een hoorbaar menselijk vertoon. Je voedt me met orchideeën om me moed te geven. En houdt me in het gareel met minachting. Kan niet beginnen uit te leggen. De gevoelens die ik heb ingehouden. Vraag me niet hoe het met me gaat. Omdat je te druk bent met het plannen van je grafschrift. Laat me je dit vertellen. Probeer niet – de ene – persoon te zijn. Die is gebleven – alleen maar om te zeggen. Ze hebben me nooit verlaten!. Geagiteerd, gecompliceerd, iemand zeg het. God, ik heb nooit geleerd…. Ik heb niets meer voor je…. Je hebt me met niets achtergelaten. Ik heb niets meer voor jou…. Je hebt me met niets achtergelaten. Ik leef op armlengte afstand en sterf een beetje… Tussen jouw constanten door de dag. Ik wil mijn ziel terug voor het voorbij is. Ik kan je niet eens wegwensen. Ik kan niet beginnen uit te leggen. De gevoelens die ik heb ingehouden. Vraag me niet hoe het met me gaat. Omdat je te druk bent met het plannen van je grafschrift. Laat me je dit zeggen. Probeer niet – de ene – persoon te zijn. Die is gebleven – alleen maar om te zeggen. Ze hebben me nooit verlaten!. Geïrriteerd, gecompliceerd, iemand zeg het. God, ik leer nooit…. Ik leer nooit…