Origineel
Estrela d’alva que acompanha as madrugadas. Vem me dizer aonde vive o meu amor. Que me deixou e para sempre foi embora. E hoje mora no meu peito essa dor. Estrela d’alva traz a volta aquela flor. Um certo dia quando em casa eu chegava. Bati na porta mais ela não me atendeu. Só um bilhete me deixou por despedida. Lágrimas doídas caíram dos olhos meus. Ai como é triste relembrar aquele adeus. Noites e noites que eu passo sem dormir. Perambulando seguindo o rumo do nada. De bar em bar vou afogando a minha dor. É um mal de amor que no peito fez morada. É a saudade que eu sinto da minha amada. A minha vida é igual ave sem rumo. Que perde o ninho e vaga a esmo no espaço. Eu também sofro por viver desiludido. Por ter perdido quem vivia nos meus braços. A triste sorte me atirou neste fracasso
Vertaling
Ochtendster die de dageraad begeleidt. Kom me vertellen waar mijn liefde woont. Ik ben voor altijd weg geweest. E hoje mora no meu peito essa dor. Estrela d’alva brengt die bloem terug. Op een dag toen ik thuis kwam. Ik klopte op de deur maar ze antwoordde niet. Alleen een briefje liet me achter bij afscheid. Tranen vielen uit mijn ogen. Oh hoe droevig is het om aan dat afscheid te denken. Nachten en nachten die ik doorbreng zonder te slapen. Dwalend in de richting van het niets. Van bar tot bar verdrink ik mijn pijn. Het is een liefdesziekte die in mijn borst woont. Het is het verlangen dat ik voel voor mijn geliefde. Mijn leven is als een vogel zonder richting Dat zijn nest verliest en doelloos door de ruimte zwerft. Ik lijd ook omdat ik gedesillusioneerd leef. Voor het verliezen van degene die in mijn armen leefde. Het droevige geluk gooide me in deze mislukking