Origineel
We skipped the light fandango, turned cartwheels ‘cross the floor
I was feeling kinda seasick but the crowd called out for more
The room was humming harder as the ceiling flew away
When we called out for another drink, the waiter brought a tray
And so it was, a little later, as the miller told his tale
That her face at first just ghostly turned a whiter shade of pale
She said there is no reason and the truth is plain to see
That I’ve wondered through my playing cards, would not let her be
One of sixteen vestal virgins who were leaving for the coast
And although my eyes were open, they might just as well have been closed
And so it was, a little later, as the miller told his tale
That her face at first just ghostly turned a whiter shade of pale
And so it was, a little later, as the miller told his tale …
Vertaling
We sloegen de licht fandango over, draaiden karrewielen over de vloer
Ik voelde me een beetje zeeziek maar de menigte riep om meer
De zaal zoemde harder toen het plafond wegvloog
Toen we riepen om nog een drankje, bracht de ober een dienblad
En zo was het, even later, toen de molenaar zijn verhaal vertelde
Dat haar gezicht, eerst spookachtig, een wittere tint bleek kreeg.
Ze zei dat er geen reden is en de waarheid is duidelijk te zien
Dat ik me afvroeg door mijn speelkaarten, zou haar niet laten zijn
Eén van de zestien maagden die naar de kust vertrokken.
En hoewel mijn ogen open waren, hadden ze net zo goed gesloten kunnen zijn.
En zo was het, even later, toen de molenaar zijn verhaal vertelde
dat haar gezicht, dat eerst spookachtig was, steeds bleker werd
En zo was het, even later, toen de molenaar zijn verhaal vertelde…