Origineel
In your blue room sit with a candle lit
On a charcoal bed of dreams you carry on
Though the streets are hot you can still a lot
But you can walk out and forget there isn’t time to take a loan
But you’re now into something that you were immune to before
And there wasn’t a sign you just fell into line at the door
And the question sands in the palms of hands
Of the wretches picking pieces of their minds up off the floor
On the mantel place there is still a trace
Of the plastic face you hung your moments on
And the sudden scare of a landing there on the sea
That you don’t care to even see when you’re alone
But the day is too short and you can’t find support in the sun
You had thought you’d decide to just stick out the ride as it comes
But the emptiness of a thing that’s less than what it was thought to be
Has left you wondering just how much more
Vertaling
In je blauwe kamer zit je met een kaars aan
Op een houtskoolbed van dromen ga je door
Al zijn de straten heet je kan nog veel
Maar je kunt weglopen en vergeten dat er geen tijd is om een lening te nemen
Maar je bent nu in iets waar je eerder immuun voor was
En er was geen teken je viel gewoon in de rij bij de deur
En de vraag zand in de palm van de hand
Van de stakkers die stukjes van hun geest van de vloer oprapen
Op de schoorsteenmantel is er nog steeds een spoor
Van het plastic gezicht waar je je momenten aan ophing
En de plotselinge schrik van een landing daar op de zee
Dat je niet eens wilt zien als je alleen bent
Maar de dag is te kort en je kunt geen steun vinden in de zon
Je had gedacht dat je zou besluiten om de rit uit te zitten zoals hij komt
Maar de leegte van een ding dat minder is dan wat het dacht te zijn
Heeft je laten afvragen hoeveel meer