Origineel
It was a day just like this. In a life of our times. Shrugging signs there’s no chance for us. It’s not mine to decide. You never listened to what I said. you never thought I’d succeed. And though I’ve given you all I can. You show no faith in me. Chorus:. And I remember, and I recall. And I can see that nothing’s changed at all. Though we falter, we don’t have to fall. And I can see that nothing’s changed at all. Even when I was young. And the pressure was on. You always told me to do my thing. So what the hell went wrong. Chorus. And I remember, and I recall. And I can see that nothing’s changed at all. Though we falter, we don’t have to fall. And I can see that nothing’s changed at all. An outcast coming home, opinions stay the same. They’ll spit them out and spin me right back through the door. The louder that we scream, the more invisible we seem. Is it gonna last forever. Now I’m learning the lies. From the skies where they reign. Can’t find shelter for myself. And you’re all to blame. Chorus. And I remember, and I recall. And I can see that nothing’s changed at all. Though we falter, we don’t have to fall. And I can see that nothing’s changed at all
Vertaling
Het was een dag als deze. In een leven van onze tijd. Schouderophalend tekenen dat er geen kans is voor ons. Het is niet aan mij om te beslissen. Je hebt nooit geluisterd naar wat ik zei. Je hebt nooit gedacht dat ik zou slagen. En hoewel ik je alles heb gegeven wat ik kan. Je toont geen vertrouwen in mij. Refrein. En ik herinner me, en ik herinner me. En ik kan zien dat er helemaal niets veranderd is. Hoewel we wankelen, hoeven we niet te vallen. En ik kan zien dat er helemaal niets veranderd is. Zelfs toen ik jong was. En de druk op de ketel stond. Je zei altijd dat ik mijn ding moest doen. Dus wat is er in godsnaam misgegaan. Refrein. En ik herinner me, en ik herinner me. En ik kan zien dat er helemaal niets veranderd is. Hoewel we wankelen, hoeven we niet te vallen. En ik kan zien dat er helemaal niets veranderd is. Als een verschoppeling thuiskomt, blijven de meningen hetzelfde. Ze spugen ze uit en draaien me zo weer door de deur. Hoe harder we schreeuwen, hoe onzichtbaarder we lijken. Zal het eeuwig duren. Nu leer ik de leugens. Vanuit de lucht waar ze heersen. Ik kan geen schuilplaats voor mezelf vinden. En het is allemaal jullie schuld. Refrein. En ik herinner me, en ik herinner me. En ik kan zien dat er helemaal niets veranderd is. Hoewel we wankelen, hoeven we niet te vallen. En ik kan zien dat er helemaal niets is veranderd