Origineel
(Chanting)
[Liner Notes]
Walrus hunting in kayaks among the floating ice must sometime proceed in the winter darkness or in a condition known as “whiteout” when atmospheric conditions turn the sky into a virtual mirror of the snow and ice below and orientation becomes difficult. At these times, women on shore blow a large horn made from a giant narwhal’s hollowed tusk and chant to give directional orientation to the hunters
Winter had almost arrived, for the wind had a more pronounced bite in itsinsistence. The noonday sun sat momentarily on the horizon before hastening back into the icy waters. Floating on the rising winds, the sounds of the narwhal horn and chanting combined to give assurance to the Eskimo hunters. The paddling of the kayak was smooth and steady. Not much light was left and a sleeping walrus could easily hide in the deep shadowed recesses of the floating icebergs
But wait! There, on the ice… yes, a walrus! A happy but silent discovery. The sling-like harpoon was removed from its leather container and spun rapidly around over the hunter’s head until sufficient speed was reached to send it zooming toward its unsuspecting prey. The walrus was hit. Cheers rang out from the men as they all paddled toward the animal which had plunged into the icy sea; but the water offered no protection as the Eskimo men reached for their whale bone clubs and bludgeoned the creature. The walrus floated quietly in the water and the kayaks moved on in search of other sleeping prey
Vertaling
(Chanting)
[Liner Notes]
De walrusjacht in kajaks tussen het drijvende ijs moet soms in het winterse duister plaatsvinden of in een toestand die bekend staat als “whiteout”, wanneer de atmosferische omstandigheden de hemel veranderen in een virtuele spiegel van de sneeuw en het ijs eronder en oriëntatie moeilijk wordt. Op die momenten blazen vrouwen aan wal op een grote hoorn, gemaakt van de uitgeholde slagtand van een reuzennarwal, en zingen ze om de jagers de juiste richting te wijzen.
De winter was bijna gearriveerd, want de wind had een meer uitgesproken beet in zijn bestaan. De middagzon stond even aan de horizon voordat hij zich terug haastte in de ijzige wateren. Zwevend op de stijgende wind, gaven de geluiden van de narwal hoorn en het gezang zekerheid aan de Eskimo jagers. Het peddelen van de kajak ging soepel en gestaag. Er was niet veel licht meer en een slapende walrus kon zich gemakkelijk verbergen in de diepe schaduwrijke uitsparingen van de drijvende ijsbergen
Maar wacht! Daar, op het ijs… ja, een walrus! Een gelukkige maar stille ontdekking. De harpoen werd uit de lederen houder gehaald en snel rondgedraaid boven het hoofd van de jager, totdat de snelheid voldoende was om de harpoen op zijn nietsvermoedende prooi af te laten vliegen. De walrus was geraakt. De mannen juichten en peddelden naar het dier toe dat in de ijzige zee was gedoken, maar het water bood geen bescherming toen de Eskimo mannen hun walvisknuppels pakten en het schepsel doodsloegen. De walrus bleef rustig in het water drijven en de kajaks gingen verder op zoek naar andere slapende prooien