Origineel
In the moat of the castle
Was where the duke of something’s wife drowned
And the eyes of her portrait
Seemed to follow him around
The bank foreclosed on his dungeon
When the duke was late in paying
And now he looks at her picture
And he seems to hear it sing
“What’s it like to be alive?”
And she’s got no answer to that
She’s got no answer that she can hear
Though she may wonder
She doesn’t get an answer
Framed in the diorama
Is the art of the taxidermist
Realistically frozen
As it’s bouncing with a grin
Life gleams off of the marbles
In the sockets where its eyes were
And every time they twinkle
It’s like a question from the tiger
“What’s it like to be alive?”
And he gets no answer to that
He gets no answer, he won’t know
He’ll always wonder
He doesn’t get an answer
Close the window
When you hear the howling wind
It’s just a query
And you mustn’t let it in
On the southeast expressway
Where they found the empty stroller
Being blown by the traffic, through the trash
And on the shoulder
Was it the ghost of somebody
Who decided not to begin?
And under the sound of the car horns
Can you hear a small voice asking
“What’s it like to be alive?”
And there is no answer to that
There is no answer, no one tells
There is no answer
There isn’t any answer
And they get no answer to that
They get no answer they can hear
Though they may wander
There isn’t any answer
Vertaling
In de gracht van het kasteel
Was waar de vrouw van de hertog van iets verdronk
En de ogen van haar portret
leken hem te volgen
De bank legde beslag op zijn kerker
Toen de hertog te laat was met betalen
En nu kijkt hij naar haar foto
En hij lijkt het te horen zingen
“Hoe is het om te leven?”
And she’s got no answer to that
Ze heeft geen antwoord dat ze kan horen
Hoewel ze zich afvraagt
Ze krijgt geen antwoord
Ingelijst in het diorama
Is de kunst van de taxidermist
Realistisch bevroren
Terwijl het stuitert met een grijns
Het leven glinstert van de knikkers
In de holtes waar zijn ogen zaten
En elke keer als ze twinkelen
Het is als een vraag van de tijger
“Hoe is het om te leven?”
En hij krijgt daar geen antwoord op
Hij krijgt geen antwoord, hij zal het niet weten
Hij zal zich altijd blijven afvragen
Hij krijgt geen antwoord
Doe het raam dicht.
Als je de huilende wind hoort
Het is maar een vraag
En je moet het niet binnenlaten.
Op de zuidoostelijke snelweg
Waar ze de lege kinderwagen vonden
Geblazen door het verkeer, door het afval
En in de berm
Was het de geest van iemand
Die besloot niet te beginnen?
En onder het geluid van de autotoeters
Kun je een klein stemmetje horen vragen
“Hoe is het om te leven?”
En daar is geen antwoord op
Er is geen antwoord, niemand vertelt het
Er is geen antwoord
Er is geen antwoord
En ze krijgen er geen antwoord op
Ze krijgen geen antwoord dat ze kunnen horen
Al kunnen ze dwalen
Er is geen antwoord