Origineel
Hoje estive a conjecturar a lascividade em nossa retina. A confluência do nosso caminho, o arrepio e esse desejo. De no seu abraço me abrigar, e pernoitar a luz do luar. Lembra do mirante mangabeiras?. Ou enamorado a tarde inteira?. E a canção que eu cantar, feito universo é imperscrutável. E desejando o sol eu sigo por entre linhas. É seu nome que eu chamo. Só o sol me inspira, só o sol que eu desejo
Vertaling
Vandaag was ik de wulpsheid op ons netvlies aan het toveren. De samenvloeiing van ons pad, de kilte en dat verlangen. Om te schuilen in jouw omhelzing, en te overnachten in het maanlicht. Herinner je je de Mangabeiras uitkijkpost? Of de hele middag verliefd? En het lied dat ik zing, gemaakt universum is ondoorgrondelijk. En wensend naar de zon volg ik tussen de regels door. Het is jouw naam die ik roep. Alleen de zon inspireert mij, alleen de zon verlang ik