Origineel
Um caboclinho de sangue na veia. Vergonha na cara e bastante opinião. A filha mais nova de um fazendeiro. Ele namorava com boa intenção. O velho cismou de impedir o romance. E num gesto severo chamou atenção. Você não passa de um pé rapado. Levar minha filha não dou permissão. Minha filha nasceu no conforto. Você não tem onde cair morto. Nunca passa de um pobre peão. O pobre rapaz escutava calado. Igual um aluno aprendendo a lição. No outro dia fugiu com a menina. Os dois foram viver nos confins do sertão. Ombro a ombro eles trabalhavam. E a noite dormiam num velho galpão. A menina dormia na cama. E o caboclinho dormia no chão. Foi a primeira vez na história. Que uma rolinha teve glória. Ser protegida por um gavião. O caboclinho de fibra e talento. Enfrentando o garimpo trabalho cruel. Sol a sol a procura do ouro. Sem ver pela frente o azul do céu. Respeitando a menina que amava. O caboclo fez um bonito papel. Tão pertinho da fonte do amor. Morrendo de sede por ser tão fiel. Ele foi um gavião sem asa. Com a menina dentro de casa. Bem distante da lua de mel. De volta pra casa do velho. Disse o caboclinho sem temer castigo. Roubei sua filha com boa intenção. Pra cumprir meu dever voltei como amigo. Que é do homem o bicho não come. Sua filha nasceu pra se casar comigo. Já não sou mais um pé de chinelo. Posso dar pra ela o melhor dos abrigo. Dois anos a luta foi dura. Mas ela voltou virgem e pura. Do meu lado não correu perigo. O velho muito arrependido. Abraçou sua filha pedindo perdão. Pro mocinho ele foi dizendo. Entre eu e você acabou o paredão. Seu talento e moral foi flecha. Que fez meu orgulho tombar sobre o chão. Minha filha vai ser a rainha. Lá no seu castelo em eterna união. De você já não tenho mágoa. Foi homem até debaixo d’água. Vai ser o genro do meu coração
Vertaling
Een kleine caboclo met bloed in zijn aderen. Schaamte op zijn gezicht en nogal eigenwijs. De jongste dochter van een boer. Hij ging met haar uit met goede bedoelingen. De oude man was vastbesloten om de romance te stoppen. En met een streng gebaar vestigde hij de aandacht op zichzelf. Je bent niets anders dan een geschoren voet. Ik geef je geen toestemming om mijn dochter mee te nemen. Mijn dochter is in comfort geboren. Je hebt geen plek om dood te vallen. Je bent niets meer dan een arme boer. De arme jongen luisterde rustig. Als een leerling die een les leert. De volgende dag liep hij weg met het meisje. De twee gingen in het achterland wonen. Schouder aan schouder werkten ze. En ’s nachts sliepen ze in een oude schuur. Het meisje sliep in het bed. En de kleine caboclo sliep op de vloer. Het was de eerste keer in de geschiedenis dat een tortelduif glorie had. Beschermd worden door een havik. De caboclinho was sterk en getalenteerd. De Garimpo onder ogen zien is wreed werk. Zon voor zon op zoek naar goud Zonder de blauwe lucht te zien Het meisje respecteren waarvan hij hield. De caboclo speelde een mooie rol. Zo dicht bij de fontein van de liefde. Sterven van dorst omdat je zo trouw bent. Hij was een havik zonder vleugel. Met het meisje binnen. Ver weg van de huwelijksreis. Terug naar het huis van de oude man. Zei de kleine caboclo zonder vrees voor straf. Ik heb zijn dochter gestolen met goede bedoelingen. Om mijn plicht te doen kwam ik terug als een vriend. Wat van de mens is, eet de worm niet op. Je dochter is geboren om met mij te trouwen. Ik ben niet langer een slofvoet. Ik kan haar het beste onderdak geven. Twee jaar was de strijd hard. Maar ze kwam maagd en puur terug. Ze was niet in gevaar van mijn kant. De oude man had veel spijt. Hij omhelsde zijn dochter en vroeg haar om vergiffenis. Tegen de jongeman zei hij. Tussen jou en mij is er geen muur meer. Je talent en moraal waren een pijl. waardoor mijn trots op de grond viel. Mijn dochter zal de koningin zijn. Daar in je kasteel in eeuwige eenheid. Ik heb geen hekel meer aan je. Je was een man, zelfs onder water. Je zult de schoonzoon van mijn hart zijn