Origineel
Restless spirit, wandering, come on home again
Tell me about your days of old, wander back again
You won’t admit your life is taken, to your death not yet awakened
Restless spirit wandering, come on home again
Oglethorpe was around this place some hundred fifty years
Since a Union bullet hit its mark, and his teenaged heart it pierced
Years ago a young girl lived here, she became his friend
But when their family moved away their friendship had to end
When we bought this house the neighbors came and talked about him
Though we’ve not heard or seen a thing, I hope he comes again
I’d like to ask him lots of things, and hear the way he talks
Describing local battle scenes on some slow morning walk
Restless spirit, wandering, come on home again
Tell me about your days of old, wander back again
Don’t admit your life is taken, to your death not yet awaken
Restless spirit wandering, come on home again
The room I write used to be a two car garage
A nineteen fifties chrome and fin and white wall tired montage
Years later it became a church, and they moved an organ in
And these walls would shake with holy songs and sermons against sin
I like to think this place was made for the kind of work I do
I’ll try to be ready when the spirit comes back through
I’ll write it down and sort it out and make it fairly rhyme
And marry it to melody of the highest flying kind
I want to try be to a friend to souls that cannot rest
I would not blame their anger, don’t claim to know what’s best
But souls are all connected like the branches on a tree
And things they see beyond the grave might help out you and me
Restless spirit, wandering, come on home again
Tell me about your days of old, wander back again
Tell me as you come and go, things that people need to know
Restless Spirit, wandering, come on home again
Don’t admit your life is taken, to your death not yet awaken
Restless spirit wandering, come on home again
Vertaling
Rusteloze geest, zwervend, kom weer thuis
Vertel me over je dagen van vroeger, dwaal weer terug
Je wilt niet toegeven dat je leven is genomen, tot je dood nog niet ontwaakt
Rusteloze geest, dwalend, kom weer naar huis
Oglethorpe was hier zo’n honderdvijftig jaar
Sinds een Uniekogel zijn doel trof, en zijn tienerhart doorboorde
Jaren geleden woonde hier een jong meisje, ze werd zijn vriendin
Maar toen hun familie verhuisde moest hun vriendschap eindigen
Toen we dit huis kochten, kwamen de buren en spraken over hem
Hoewel we niets meer gehoord of gezien hebben, hoop ik dat hij nog eens komt
Ik zou hem veel dingen willen vragen, en horen hoe hij praat
Hij beschrijft de lokale strijd scènes op een langzame ochtendwandeling
Rusteloze geest, zwervend, kom weer thuis
Vertel me over je dagen van vroeger, dwaal weer terug
Geef niet toe dat je leven is genomen, tot je dood nog niet ontwaakt
Rusteloze geest, dwalend, kom weer thuis
De kamer waar ik schrijf was vroeger een garage voor twee auto’s
Een negentien vijftiger jaren chroom en vin en witte muur vermoeide montage
Jaren later werd het een kerk, en verhuisden ze een orgel naar binnen
En deze muren zouden schudden met heilige liederen en preken tegen de zonde
Ik denk graag dat deze plek gemaakt is voor het soort werk dat ik doe
Ik zal proberen klaar te zijn als de geest terugkomt
Ik schrijf het op en sorteer het en laat het redelijk rijmen
en het laten rijmen op een melodie van de hoogst vliegende soort
Ik wil proberen een vriend te zijn voor zielen die niet kunnen rusten
Ik zou hun woede niet kwalijk nemen, beweer niet te weten wat het beste is
Maar zielen zijn allemaal verbonden als de takken aan een boom
En dingen die ze zien achter het graf kunnen jou en mij helpen
Rusteloze geest, zwervend, kom weer thuis
Vertel me over je oude dagen, dwaal weer terug
Vertel me als je komt en gaat, dingen die mensen moeten weten
Rusteloze geest, zwervend, kom weer thuis
Geef niet toe dat je leven is genomen, tot je dood nog niet ontwaakt
Rusteloze geest, dwalend, kom weer thuis