Origineel
Declamado:. Naquele rancho afastado. Se vê um caboclo calado. Só uma viola que chora. Pois ela só que sabia. A dor que o Zé sentia. Por alguém que foi simbora.. A história da sua vida. É bem triste e comovida. Do seu destino crué. Mas ela julga o culpado. Por sempre ter confiado. No amor duma muié.. Cantado:. Desde criança que o Zé da Carolina. Namorava uma menina, lá no Sul do Paraná. Cresceram junto, e na mais doce harmonia. E juraram que um dia, haveriam de casar.. Foi numa tarde lá pro fim do mês de julho. Que os dois com todo o orgulho. Deram sim, ao pé do artá. Mas pobre Zé, a alegria foi tão pouca. Hoje tem a vida louca, seu destino é pená.. Depois de um ano que o Zé tava casado. Deu-se um caso inesperado, a sua vida arruinou,. Sua muié que jurava leardade. Por um cabra da cidade, loucamente apaixonou,. E certa noite quando o Zé chegou cansado. Um biete rabiscado, lá na mesa ele encontrou.. Em pouca linha explicava, que foi embora. E o Zé naquela hora, viu que tudo se acabou.. Desesperado e descrente desta vida. Sua arma destruida, naquela separação. No seu ranchinho vive sempre recordando. Esse triste desengano, que feriu seu coração,. Mas ele sabe ai por quem foi iludida. Por outra mulher fingida, que levou à perdição. Mas se um dia vortar arrependida. É sempre uma perdida, nunca mais terá o perdão.
Vertaling
Declamed:. Op die afgelegen ranch. Je ziet een stille caboclo. Alleen een gitaar die huilt. Want alleen zij wist het. De pijn die Zé voelde. Voor iemand die een jabora was… Het verhaal van zijn leven. Is erg triest en ontroerend. Van zijn wrede lot. Maar ze veroordeelt hem schuldig. Voor het altijd vertrouwd hebben In de liefde van een vrouw… Gezongen. Sinds hij een kind was, Zé da Carolina. Ging uit met een meisje, in het zuiden van Paraná. Ze groeiden samen op, in de liefste harmonie. En ze zwoeren dat ze op een dag zouden trouwen. Het was een namiddag tegen het einde van juli. Dat zij tweeën trots Ze zeiden ja, aan de voet van het arthouse. Maar arme Zé, er was zo weinig vreugde. Vandaag is zijn leven gek, zijn lot is jammer. Na een jaar was Zé getrouwd. Hij had een onverwachte affaire, en zijn leven was geruïneerd. Zijn vrouw, die trouw zwoer… Met een stadsgeit, werd ze smoorverliefd. En op een nacht, toen Zé moe thuiskwam. Hij vond een gekrabbeld briefje op de tafel… In een paar regels werd uitgelegd, dat hij weg was gegaan. En op dat moment zag Zé dat alles voorbij was… Wanhopig en ongelovig in dit leven. Zijn pistool vernietigd in die scheiding. Op zijn kleine ranch herinnerde hij zich altijd. Deze trieste teleurstelling die zijn hart verwondde. Maar hij weet daar door wie hij misleid werd. Door een andere voorgewende vrouw, die hem naar de ondergang leidde. Maar als ze op een dag berouwvol terugkomt. Ze is altijd een verlorene, ze zal nooit vergeven worden.