Origineel
Hoje acordei reparei. O quanto enchi o meu peito por quem nem me olha direito. Pelos cantos. O quanto quis secar seus olhos molhados. Te vendo com os meus, cansados inchados. Você nem notou, talvez nem ligou. Refrão. E o pior é que ainda não cansei, de te escrever poemas. E o pior é que ainda não cansei, de te ler como um poema. Na verdade eu já me odeio por amar você. Tá tão claro me faço de cego pra eu não enxergar. O quanto você não quer me ver, te ver ao meu lado. Quando mergulhei fundo ao mar dos teus olhos. Confesso que os meus, ficaram tão rasos. Mas transbordaram dor, você nem ligou. Refrão. E o pior é que ainda não cansei, de te escrever poemas. E o pior é que ainda não cansei, de te ler como um poema. Mas o pior é que nem eu tô ligando, o quanto mergulhei. E se a dor que transbordou foi feito pedra eu afundei. E o pior é que essa historia vem sempre como a maré. Quando sinto que estou bem sorrindo você vem mulher. Feito a estrofe do poema que te dediquei. Refrão. E o pior é que ainda não cansei, de te escrever poemas. E o pior é que ainda não cansei, de te ler como um poema. E o pior é que ainda não cansei, de te escrever poemas. E o pior é que ainda não cansei, de te ler como um poema
Vertaling
Vandaag werd ik wakker en merkte het. Hoezeer ik mijn borst gevuld heb met mensen die me niet eens aankijken. Bij de hoeken. O quanto queria secar seus olhos molhados. Jou zien met de mijne, moe, gezwollen. Je hebt het niet eens gemerkt, misschien kon het je niet schelen. Refrein. En het ergste is dat ik nog niet moe ben, om jou gedichten te schrijven. En het ergste is dat ik nog niet moe ben, om je te lezen als een gedicht. In feite haat ik mezelf al omdat ik van je hou. Het is zo duidelijk dat ik blind speel, dus ik kan het niet zien. Hoe graag je me niet wil zien, je aan mijn zijde zien. Toen ik diep in de zee van je ogen dook Ik moet bekennen dat de mijne zo oppervlakkig waren Maar ze liepen over van de pijn, het kon je niet eens schelen. Refrein. En het ergste is dat ik nog niet moe ben, om jou gedichten te schrijven. En het ergste is dat ik nog niet moe ben, om je te lezen als een gedicht. Maar het ergste is dat zelfs ik er niet om geef, hoe ver ik gezonken ben. En als de pijn die overvloeide van steen werd gemaakt zonk ik. En het ergste is dat dit verhaal altijd komt als de vloed. Als ik voel dat ik goed lach kom je vrouw. Zoals het vers van het gedicht dat ik aan jou opdroeg. Refrein. En wat erger is, ik ben het nog niet beu om gedichten voor je te schrijven. En het ergste is dat ik nog niet moe ben, om je als een gedicht te lezen. En wat erger is, ik ben het nog niet beu om gedichten voor je te schrijven. En het ergste is dat ik nog niet moe ben, om je te lezen als een gedicht