Origineel
Foi mentira, quando te prometi o céu, só pra você. Quem dirá a lua, brilho supremo mais forte. Me desculpa confundir o teu olhar com o brilho das estrelas. Que são tão mais belos. Mas acredite verdadeiro foi cada sorriso ao lado seu. Acredite que não conto as horas. Mas eu insisto em evitá-las sem você. Refrão. Menti… mas foi pra não te ver tão longe de mim. Eu não trago a lua em barbante. Teu sorriso não deixo na estante. E o meu coração já é seu, mas o seu coração não é meu. Não costumo pegar nada sem pedir. Dá teu coração pra mim. Foi mentira quando te prometi meus olhos, ainda uso. Ou talvez minha vida, se contente com a sua. Precipitado te prometi os meus sonhos. Que eu mesmo nem lembro. Mas acredite tudo foi verdade na empolgação. Acredite pois não foi mentira. Só não explico por não ter explicação. Refrão. Menti… mas foi pra não te ver tão longe de mim. Eu não trago a lua em barbante. Teu sorriso não deixo na estante. E o meu coração já é seu. Mas o seu coração não é meu. Não costumo pegar nada sem pedir. Dá teu coração pra mim
Vertaling
Het was een leugen, toen ik je de hemel beloofde, alleen voor jou. Wie zal zeggen dat de maan, opperste helderheid sterker is. Het spijt me dat ik je blik verwar met de helderheid van de sterren. Die zo veel mooier zijn. Maar geloof waar was elke glimlach naast je. Geloof me, ik tel de uren niet. Maar ik sta erop om ze te vermijden zonder jou. Refrein. Ik loog… maar het was om je niet zo ver weg van mij te zien. Ik breng de maan niet aan een touwtje. Jouw glimlach laat ik niet op de plank liggen. En mijn hart is al van jou, maar jouw hart is niet van mij. Ik neem gewoonlijk niets aan zonder het te vragen. Geef je hart aan mij. Het was een leugen toen ik je mijn ogen beloofde, ik gebruik ze nog steeds. Of misschien mijn leven, tevreden zijn met het jouwe. Ik heb je ondoordacht mijn dromen beloofd Ik herinner me ze zelf niet eens. Maar geloof me alles was waar in de opwinding. Geloof me, want het was geen leugen. Ik leg het gewoon niet uit omdat er geen uitleg is. Refrein. Ik loog… maar het was niet om je zo ver van me weg te zien. Ik breng de maan niet aan een touwtje. Ik zal je glimlach niet op de plank laten liggen. En mijn hart is al van jou. Maar je hart is niet van mij. Ik neem gewoonlijk niets aan zonder het te vragen. Geef je hart aan mij