Origineel
Oi meu nome é isaac, eu gosto de desenhar e. Acho que sou uma criança normal, mas ultimamente. Minha mãe tem estado meio estranha. Ela anda ouvindo vozes que pra ela. São de Deus, mas eu acho que talvez sejam do. Ei mãe, pra que essa faca. Era uma criança solitária, alvo da ira de Deus. Você deve eliminá-lo – para sua mãe convenceu. O pequeno tinha então, o medo da sua morte. Mas então achou por sorte aquele estranho alçapão. Mas meu irmão, te digo então. Essa não foi a melhor escolha. Pois o pobre issac, agora se encontra numa masmorra. Cheio de monstros indecentes que querem sua carcaça. Para o poder torturar e acabar com sua raça. Eles refletem seus medos, a essência da escuridão. Que machucam sua alma e dilaceram o coração. Sem ter pra onde correr o garoto então senta e chora. Sua vida infeliz ia terminar agora. Mas o efeito acontecido (e que nunca imaginado). Suas lágrimas de pureza sua vida tem salvado. Os monstros podem então morrer é o que ele vai descobrir. A pureza de seu choro, o mal pode destruir. Suas carnes derretiam, suas peles laceravam. Das gargantas destruidas gritos de dor ecoavam. Segue fugindo sem pensar nas criaturas do mal. Corredores que passavam sem chegar a um final. Uma infância perdida pela inoçência esquecida. Vai sobrepujar o mau, com o peso de sua vida. A sua grande pureza é sua maior virtude. E com pequenas atitudes sua mãe vai derrotar
Vertaling
Hoi mijn naam is Isaac, ik hou van tekenen en. Ik denk dat ik een normaal kind ben, maar de laatste tijd. Mijn moeder doet een beetje raar. Ze hoort stemmen die tegen haar zijn. Ze zijn van God, maar ik denk dat ze misschien van… Hé, mam, wat is er met dat mes? Hij was een eenzaam kind, doelwit van Gods toorn. Je moet hem elimineren – voor zijn moeder overtuigd. De kleine had toen de angst voor zijn dood. Maar toen vond hij gelukkig dat vreemde valluik. Maar mijn broer, ik zeg je dan. Dat was niet de beste keuze. Want arme Issac bevindt zich nu in een kerker. Gevuld met onfatsoenlijke monsters die zijn karkas willen. zodat ze hem kunnen martelen en zijn ras uitroeien. Ze weerspiegelen zijn angsten, de essentie van duisternis. die zijn ziel kwetsten en zijn hart verscheurden. De jongen kan nergens heen, hij gaat zitten en huilt. Zijn ongelukkige leven zou nu eindigen. Maar het effect gebeurde (en dat had ik nooit gedacht). Zijn tranen van zuiverheid heeft zijn leven gered. De monsters kunnen dan sterven is wat hij zal ontdekken. De zuiverheid van zijn schreeuw, kan het kwaad vernietigen. Hun vlees smolt, hun huid werd opengereten. Uit verwoeste kelen weerklonken kreten van pijn. Blijf rennen zonder aan de wezens van het kwaad te denken. Gangen die voorbijgingen zonder een einde te bereiken. Een kindertijd verloren aan vergeten onschuld. Het zal het kwaad overwinnen, met het gewicht van zijn leven. Haar grote zuiverheid is haar grootste deugd. En met kleine attitudes zal je moeder verslaan