Origineel
Sempre achei que você. Me tratava de uma forma diferente. Desde pequeno até hoje. Como se eu fosse uma pessoa deficiente. Se eu caía de cama doente. Você dormia do meu lado. E eu me sentia menos mal. Quando seus cuidados iam além do normal. Mas por favor, eu te peço. Não esquece que sou seu filho. Eu também quero ser seu amigo. Mas mãe não posso ser seu marido. Não posso ser o seu marido. Pare de me proteger assim. Não posso ser o seu marido. Larga do meu pé, sai de cima de mim. Não posso ser o seu marido. Não posso não. Não posso ser o seu marido…. Mãe eu gosto muito de carinho. Fico contente por ser o preferido. Mas quando a gente fica sozinho. Teu jeito estranho me deixa inibido. Não eu não tô mais engatinhando. Não se preocupe eu já posso ir andando. Você tem que tentar entender. Que eu preciso me afastar, eu preciso crescer. . .
Vertaling
Ik dacht altijd dat je. Je behandelde me anders. Van toen ik klein was tot vandaag. Alsof ik een gehandicapte was. Als ik ziek in bed zou liggen. Je zou naast me slapen. En ik voelde me minder slecht. Toen je zorg verder ging dan het normale. Maar alsjeblieft, ik smeek je. Vergeet niet dat ik je zoon ben. Ik wil ook je vriend zijn. Maar mam, ik kan je man niet zijn. Ik kan je man niet zijn. Stop met me zo te beschermen. Ik kan je man niet zijn. Ga van mijn voet af, ga van me af. Ik kan je man niet zijn. Nee, dat kan ik niet. Ik kan je man niet zijn. Mam, ik hou echt van genegenheid. Ik ben blij dat ik de favoriet ben. Maar als we alleen zijn. Je vreemde manier maakt me geremd. Nee, ik kruip niet meer. Maak je geen zorgen, ik kan nu gaan. Je moet proberen het te begrijpen. Dat ik weg moet, dat ik volwassen moet worden… .