Origineel
E só me vem quando não há certeza. Nem desconjuros pra apagar a beleza. Da incertidumbre das mesmas mãos que as suas. E me atinge da melhor maneira. Como cânhamo ou cachaça certeira. Pra antecipar a quarta-feira. Eu vou sair,. Talvez te encontrar. São cinco e meia da manhã. E cadê?. Você sorri movendo quase nada. E antecipa a velha longa estrada. E os teus galhos vão me arborizando nu. Ainda teimo que não sou pra isso. Mas seus olhos gostam de correr o risco. E quero estar só, comigo. Eu vou sair,. Talvez te encontrar. São cinco e meia da manhã. Eu vou sair,. Pra não te encontrar. Não sei que horas da manhã.
Vertaling
En het komt alleen bij me op als er geen zekerheid is. Noch disconjurors om de schoonheid uit te wissen. Van de onzekerheid van dezelfde handen als de jouwe. En het raakt me op de beste manier. Net als hennep of ongecompliceerde brandewijn. Om te anticiperen op woensdag. Ik ga uit. Misschien vind ik je wel. Het is 5:30 in de ochtend. En waar is het? Je lacht door bijna niets te bewegen. En je anticipeert op de lange oude weg. En je takken bomen me naakt. Ik zeg nog steeds koppig dat ik daar niet voor ben. Maar je ogen nemen graag het risico. En ik wil alleen zijn, met mij. Ik ga uit. Misschien vind ik je wel. Het is 5:30 in de ochtend. Ik ga uit. Niet om jou te vinden. Ik weet niet hoe laat in de ochtend.