Origineel
Tenho um cavalo preto. Por nome de ventania. Um laço de doze braças. Do couro de uma novilha. Tenho um cachorro bragado. Que é pra minha companhia. Sou um caboclo folgado. Ah, eu não tenho família. No lombo do meu cavalo. Eu viajo o dia inteiro. Vou de um estado pra outro. Eu não tenho paradeiro. Quem quiser ser meu patrão. Me ofereça mais dinheiro. Eu sou muito conhecido. Por esse brasil inteiro. Tenho uma capa gaúcha. Que troquei por boi carreiro. Tenho dois pelegos grandes. Que é pura lã de carneiro. Um me serve de couchão. E outro de travesseiro. Com minha capa gaúcha. Eu me cubro o corpo inteiro. Adeus que eu já vou partindo. Vou pousar noutra cidade. Depois de amanhã bem cedo. Quero estar em Piedade. Deus me deu esse destino. E muita felicidade. Quando eu passo com meu pingo. Deixo um rastro de saudade
Vertaling
Ik heb een zwart paard. Genoemd naar de wind. Een lasso van twaalf vadem. Van de huid van een vaars. Ik heb een hond in dapperheid. Dat is voor mijn bedrijf. Ik ben een luie caboclo. Ah, ik heb geen familie. Op de rug van mijn paard Ik reis de hele dag. Ik ga van de ene staat naar de andere. Ik heb geen verblijfplaats. Wie mijn baas maar wil zijn. Bied me meer geld. Ik ben erg bekend. In heel Brazilië. Ik heb een gaucho cape. Dat heb ik geruild voor een ossenkar. Ik heb twee grote pelegos. Die zijn zuiver schapenwol. Een is mijn bank En de andere als kussen. Met mijn gaucho cape Ik bedek mezelf helemaal. Tot ziens, ik ga weg. Ik land in een andere stad. Overmorgen, heel vroeg. Ik wil in Piedade zijn. God gaf me dit lot. En een hoop geluk. Als ik langskom met mijn pingo. Ik laat een spoor van verlangen achter