Origineel
Eu estava ali, aos pés do vento. Enquanto o vento me acariciava. Estava no céu, longe do tempo. Uma estrela me cadenciava. Vagas lembranças de um coração. Fui o campo verde onde você descansou. Fui a voz que lá do sertão te chamou. Você disse: “Não, não”. E chorou. Aves cantantes. Matas gigantes. Solos plantantes em flor. Aves cantantes. Matas gigantes. Solos plantantes em flor. Rios de amor. Caso te acometa a saudade. Vou deixar aberta a porteira. Tão sozinha nesta cidade. A pensar em mim a noite inteira. Você diz que quer mas não vem. Eu não posso te obrigar a tentar ser feliz. Se você vier, meu bem, virá porque quis. Só te peço: “Vem, vem, meu amor”
Vertaling
Ik stond daar, aan de voeten van de wind. Terwijl de wind me streelde. Ik was in de lucht, ver weg van de tijd. Een ster kaatste me. Vage herinneringen aan een hart. Ik was het groene veld waar je rustte. Ik was de stem die je riep vanuit de achterlanden. Je zei: “Nee, nee”. En je huilde. Zingende vogels. Gigantische bossen. Plantengrond in bloei. Zingende vogels. Gigantische bossen. Bloeiende plantgronden. Rivieren van liefde. Voor het geval je heimwee krijgt. Ik laat het hek open. Zo alleen in deze stad. De hele nacht aan me denkend. Je zegt dat je wilt, maar je komt niet. Ik kan je niet dwingen om te proberen gelukkig te zijn. Als je komt, schatje, kom je omdat je dat wilt. Alles wat ik vraag is, “Kom, kom, mijn liefste”