Origineel
Nunca fui de vencer. O que me disponho a lutar. Acompanhado pelo fracasso. E pela culpa de não acertar. Hoje com as mãos atadas. Lamento tudo que joguei fora. Por não estar preparado. Quando chegou a hora. Eu sempre fui o melhor. na arte de lamentar. De lamentar. Depender do acaso. me ensinou a fracassar. Só a fracassar. Vejo as mentiras da Tv. Nas madrugadas sem ninguém. E o meu estado mental. não posso definir bem. (Não posso definir bem). Já não me distraio mais. Com meus livros de conspiração. (Conspiração). Todas mentiras bobas. Que um dia tiveram minha atenção. (Minha atenção). Eu sempre fui o melhor. na arte de lamentar. De lamentar. Depender do acaso. me ensinou a fracassar. Só a fracassar. Eu sempre fui o melhor. na arte de lamentar. De lamentar. Depender do acaso. me ensinou a fracassar. Só a fracassar. Condenado à ser aquilo que não posso me orgulhar. Sentenciado, culpado. Maldito mapa que carrego bem aqui do meu lado. E me impede de chegar. Depender do acaso e esquecer de lutar não traz mudançar. Fechar os olhos pra não ver não impede que todo mal do mundo
Vertaling
Ik ben nooit iemand geweest die wint. Wat ik bereid ben te bevechten. Vergezeld van mislukking. En het schuldgevoel dat het niet goed gaat. Vandaag met mijn handen gebonden. Ik heb spijt van alles wat ik heb weggegooid Omdat ik niet klaar was Toen de tijd kwam Ik was altijd de beste in de kunst van het spijt betuigen Van spijt. Afhankelijk zijn van toeval heeft me geleerd hoe ik moet falen. Alleen om te falen. Ik kijk naar de leugens van TV. In de dageraad met niemand. En mijn mentale toestand. Ik kan het niet goed omschrijven. (Ik kan het niet goed omschrijven). Ik ben niet langer afgeleid. met mijn samenzweringsboeken. (Samenzwering). Allemaal domme leugens. Dat had ooit mijn aandacht. (Mijn aandacht). Ik was altijd de beste in de kunst van het kniezen Van spijt. Afgaan op het toeval leerde me te falen Alleen om te falen. Ik ben altijd de beste geweest in de kunst van het spijt betuigen. Van spijt. Afhankelijk van het toeval. Leerde me hoe te falen. Alleen om te falen. Gedoemd om dat te zijn waar ik niet trots op kan zijn. Veroordeeld, schuldig. Die verdomde kaart die ik hier aan mijn zijde draag. En het weerhoudt me ervan om te reiken. Afgaan op toeval en vergeten te vechten brengt geen verandering. Je ogen sluiten om niet te zien voorkomt niet dat al het kwaad in de wereld