Dit is vaarwel Eens, voor oude tijden, een cirkel van ridders gezworen aan de koningin van de magische kunsten Een eed om haar dochter te leiden naar waar Ze zou alles verscheuren Verrader, belofte verbreker, mooie leugenaar In jouw onschuldige blauwogige blindheid Egoïstische prinses, ga ongebonden zijn Maar je zult je vleugels verbranden en de grond raken Zie haar schoonheid zo puur Ze lijkt het geneesmiddel Voor allen die misleid zijn door haar licht Maar achter haar betovering Kennen we haar zo goed Ze bederft alles waar we voor vechten Prinses: “Ik wil alleen gaan waar de wind me leidt En alleen de zoete vruchten plukken waar ik ook ga Dus zie mij nu, want ik ga mijn vleugels uitslaan!” Ridders: “Maar wij waren het die de veren voor je verzamelden Het was onze belofte en jij gaf de jouwe! Denk eraan: je daden maken je tot wat je bent, niet je bedoelingen. Waag het niet te denken dat wij de schuldigen zijn. Alleen maar om je beter te voelen over je eigen verraad. We zijn door het vuur van de hel gegaan. Ons lot in onze handen. We hebben allemaal beweerd dat dit verhaal niet zal eindigen Toen we jou hoorden zeggen Je had ons nog harder kunnen raken Ga je vleugels verbranden en raak de grond Loop naar de hel.