Origineel
Me lembro e tenho saudade. Do tempo que eu fui solteiro. Lá no estado de Minas. Fui um grande catireiro. Eu digo com vaidade. Minha doce mocidade. Hoje só resta saudade. Daqueles tempos primeiro (ai). Lá na minha redondeza. Fui o melhor violeiro. Eu não vencia os convites. Que me mandavam os festeiros. Em todas as festas que eu ia. O povo todo sabia. Que o fandango amanhecia. Onde cantava o Mineiro (ai). E o tempo foi se passando. Meus cabelos embranqueceram. Com o decorrer da idade. Minhas pernas enfraqueceram. Cantar assim se desgosta. Mais de ouvir a gente gosta. Já tenho nas minhas costas. Mais de setenta janeiro (ai). Meus colegas de função. Alguns desapareceram. Uns deixaram por velhice. E outros porque morreram. Só resta eu dessa data. Meus cabelos cor de prata. A saudade me maltrata. Ausente dos companheiro (ai). Sgt Lucier
Vertaling
Ik herinner het me en ik mis het. Van de tijd dat ik vrijgezel was. Terug in de staat Minas. Ik was een geweldige catireiro. Ik zeg met ijdelheid. Mijn lieve jeugd. Vandaag blijft alleen nostalgie over. Van die eerste keer (ouch). Terug in mijn buurt. Ik was de beste violeiro. Ik kon de uitnodigingen niet verslaan De feestgangers stuurden me. Elk feestje waar ik heen ging. De mensen wisten het allemaal. Dat de fandango zou aanbreken. Waar Mineiro zong (ouch). En de tijd ging voorbij. Mijn haar werd wit. Met de leeftijd. Mijn benen werden zwakker. Zo zingen is walgelijk. Maar men luistert graag. Ik heb al op mijn rug Meer dan zeventig januari (ouch). Mijn collega’s. Sommigen zijn verdwenen. Sommigen vertrokken vanwege ouderdom. En anderen omdat ze stierven. Ik ben de enige overgeblevene van die datum. Mijn zilveren haar. De nostalgie mishandelt me. Afwezig bij de begeleiders. Sgt Lucier