Origineel
Do norte eu sai com quinze anos de idade. Fui para uma cidade a paulista capital. Quis ser um policial era o meu sonho adorado. Quando me vi fardado senti me muito feliz. Pra defender meu país o dever de um brasileiro. E assim ganhei dinheiro fui feliz e tive sorte. Pra mandar para o norte pra buscar minha mãezinha. Que a tempo eu deixei um dia que pra lá ficou sozinha. E há muitos anos nós não se via.. Um amigo avisou-me que fosse ao cemitério. Que lá no necrotério se achava uma velhinha. E documento não tinha apenas um retrato. Com o meu nome exato para lá segui. Quando eu a vi era a minha mãe querida. Que arriscando a vida saiu a minha procura. Passou pobre amargura dormindo pelas calçadas. Sem dinheiro, quase nua numa fria madrugada. Encontraram morta num beco de rua.. “A cena mais triste que enfrentei na minha vida. Ver minha mãe querida inerte num caixão. O meu pobre coração quis salta fora do peito. Meu sonhos foram desfeitos e tão feliz podia ser. Assim mesmo eu vi dizer uma pessoa qualquer. No coração de mulher diz que não existe amor. Minha mãe sofreu horror deu a vida a meu respeito. Fico triste pelas ruas tirei o luto do peito. Mas no coração continua.
Vertaling
Ik verliet het noorden toen ik vijftien jaar oud was. Ik ging naar een stad in de hoofdstad São Paulo. Ik wilde politieagent worden, het was mijn geliefde droom. Toen ik mezelf in uniform zag, voelde ik me erg gelukkig. Om mijn land te verdedigen, de plicht van een Braziliaan. En zo verdiende ik geld, ik was gelukkig en gelukkig. Pra mandar para o norte pra buscar minha mãezinha. Ik ging op een dag weg toen ze daar alleen was. En we hadden elkaar al vele jaren niet meer gezien. Een vriend zei me dat ik naar het kerkhof moest gaan. In het mortuarium lag een oude dame. En er was een document met een portret. Ik ging erheen met mijn exacte naam. Toen ik haar zag was het mijn lieve moeder. Die, haar leven riskerend, naar buiten kwam om mij te zoeken. Ze bracht de armen bitter slapend door op de trottoirs. Zonder geld, bijna naakt in een koude dageraad. Ze vonden haar dood in een steegje. “De droevigste scène die ik ooit in mijn leven heb gezien. Om mijn lieve moeder inert in een kist te zien. Mijn arme hart wilde uit mijn borst springen. Mijn dromen waren in duigen gevallen en zo gelukkig kon ik zijn. Net als dat ik iemand zag zeggen. In het hart van een vrouw zegt dat er geen liefde is. Mijn moeder leed horror en gaf haar leven voor mij. Ik ben verdrietig op de straten ik heb de rouw van me af gezet. Maar in het hart gaat het verder.