Origineel
Eu recebi um convite, veio de três coração. Pra ir cantar de viola com mais outros forgazão. Fomo chegando era tarde, era noite de São João. De longe via a fogueira e os estalos dos rojão. Gostamos daquele povo dos modo e da educação. Divertimo a noite inteira com grande satisfação. Fandago estava animado, tinha seis violeiro bão. O sapatiado fazia levantar poeira do chão. O sol já vem descontando, abre a porta do salão. Não é que eu tenha pressa de deixar sua função. Eu sou rapaz solteiro atrás não deixo pensão. É dispensar os casado pra cuidar da obrigação. Adeus estado de Minas ai ai. Não sei quando eu volto não. Levarei muita saudade ai ai. Deixarei meu coração. Chega pra cá rapaziada, vamo reunir os forgazão. Faça uma roda bem feita no meio deste salão. Vou repicar minha viola pra nós bater os pés no chão. É o último sapatiado pra despedir da função
Vertaling
Ik kreeg een uitnodiging, het kwam van drie harten. Om gitaar te gaan zingen met anderen forgazão. We kwamen laat aan, het was de nacht van São João. Van veraf kon ik het vreugdevuur en het gekraak van de rojão zien. We hielden van de manier van doen en de opleiding van die mensen. We hebben de hele avond met veel voldoening genoten. Fandago was levendig, er waren zes goede violeiros. De schoenen deden stof opwaaien van de vloer. De zon schijnt al, open de deur naar de salon. Het is niet dat ik haast heb om je functie te verlaten. Ik ben een alleenstaande man achter ik laat geen pensioen na. Het is om de gehuwden te ontheffen van de verplichting. Vaarwel staat van Minas ai ai ai. Ik weet niet wanneer ik terugkom. Ik neem een hoop heimwee daar. Ik laat mijn hart achter. Kom hier, jongens, laten we de forgazão bij elkaar krijgen. Maak een mooie cirkel in het midden van deze kamer. Ik zal op mijn gitaar spelen zodat we de grond kunnen raken. Het is de laatste stamp om afscheid te nemen van de functie