Origineel
Fui cantar numa festa em terras estranhas. Cortamos atalhos por trás das montanhas. Lá já me disseram vocês não me estranha. Notícia que corre aqui é que vocês dois apanha. Pois um tal desafio tinha fama tamanha. Os homem chegaram contando façanha. Diz que é mais de cem desafio que eles ganha. A fama de valente estava esparramada. De espora e banlacho, com peito embolado. Falando tão grosso, tão entusiasmado. Com chicote no braço e o trinta do lado. E pediu que eu cantasse um verso dobrado. Bati a viola bem arrepicado. Saudei o festeiro e todos convidado. Pois tiraram a viola de um saco de meia. As mocinhas falaram, que viola mais feia. Entraram berrando que nem uma sereia. Umas moda gritada que doia as oreia. Pois pensou que com berro nós já desnorteia. Falaram burrada uma hora e meia. Cantava dançando igual porca na peia. Eu chamei o festeiro dentro do salão. O senhor não repare da nossa expressão. Desafio numa festa e boa diversão. Mas eu não gostei desses dois folgazão. Eu notei que esses homem não tem instrução. Maltratar um colega sem haver razão. Eu preciso lhe dar uma boa lição. Esse mulato gordo eu comparo um mourão. E esse magrelo uma mão de pilão. O que tem a voz grossa eu comparo um trovão. O da voz mais fina eu comparo um rojão. Que sobe um pouquinho com muita aflição. Vai soltando fogo fazendo explosão. E depois os dois vem e arrebenta no chão. Esses foi um dos verso dos mais inferior. Não dei mais descanço pros dois cantador. Não sou estudado, não sou professor. Mas sei meu lugar e também dar valor. Não desprezo ningu’wm muito menos senhor. Que vem de tão longe fazendo furor. E no salão não vi mais os cantor
Vertaling
Ik ging zingen op een feest in vreemde landen. We snijden kortere wegen af achter de bergen. Er is mij verteld dat jullie geen vreemden voor mij zijn. Het nieuws hier is dat jullie twee verslagen zijn. Want zo’n uitdaging had zo’n roem. De mannen kwamen aan en telden prestaties. Hij zei dat ze meer dan honderd uitdagingen wonnen. De roem van de dapperen werd verspreid. Met spoor en banlacho, met embolada borst. Zo dik, zo enthousiast pratend. Met zweep op zijn arm en dertig op zijn zij. En hij vroeg me om een couplet in dubbele maat te zingen. Ik tokkelde op mijn gitaar. Ik groette de festeiro en alle gasten. Want ze haalden de gitaar uit een zak sokken. De jongedames zeiden, wat een lelijke gitaar. Ze kwamen gillend als een zeemeermin binnen. Een modegril die pijn doet aan de oren. Ze dachten dat we met een schreeuw al verbijsterd waren. Ze praatten anderhalf uur lang onzin. Ik zong en danste als een zeug in het zadel. Ik riep de feestganger in de saloon. Je ziet onze uitdrukking niet. Uitdagen op een feestje en een leuke tijd hebben. Maar ik hield niet van deze twee luilakken. Ik heb gemerkt dat deze mannen ongeschoold zijn. Een collega mishandelen zonder reden. Ik moet hem een goed lesje leren. Deze dikke mulat vergelijk ik met een grote man. En deze magere is een haanhand. Degene met de dikke stem vergelijk ik met een bliksemschicht. Degene met de dunnere stem vergelijk ik met een voetzoeker. Dat gaat een beetje omhoog met een hoop ellende. Het laat vuur vrijkomen en laat het ontploffen. En dan komen ze allebei en ontploffen op de grond. Dit was een van de laagste verzen. Ik gaf geen rust meer aan de twee zangers. Ik ben niet gestudeerd, ik ben geen leraar. Maar ik ken mijn plaats en geef ook waarde. Ik veracht niemand, laat staan jou. Die van zo ver komt en zo’n ophef maakt. En in de salon zag ik de zangers niet meer