Origineel
É fim de noite um novo dia logo vem. Já estou pensando o que é que vou fazer. Quando daqui eu estiver muito distante. E a saudade vir no meu peito doer. Eu me despeço muito triste e vou-me embora. Feche seus olhos para não me ver chorar. Aonde eu for eu estarei pensando em ti. Até o dia que eu puder vir te buscar. É muito triste despedir de quem se ama. Sofre quem parte, quem fica chora de dor. Mas tenho mesmo que partir, adeus querida. Mas na lembrança irá comigo aonde eu for. Eu só não sei o que será de minha vida. Se eu voltar um dia aqui para te ver. Não encontrar mais os seus braços a minha espera. Bater na porta e ninguém me atender. Por isso eu peço que me espere, meu amor. Que o nosso sonho um dia vai se realizar. Vou construir o nosso ninho e voltarei. Para tirar você, meu bem, desse lugar. É muito triste despedir de quem se ama. Sofre quem parte, quem fica chora de dor. Mas tenho mesmo que partir, adeus querida. Mas na lembrança irá comigo aonde eu for. (Pedro Paulo Mariano – Santa Maria da Serra-SP)
Vertaling
Het is het einde van de nacht en een nieuwe dag breekt aan. Ik ben al aan het denken wat ik ga doen Als ik hier ben, ben ik heel ver weg. E a saudade vir no meu peito doer. Ik zal heel verdrietig afscheid nemen en weggaan. Doe je ogen dicht zodat je me niet ziet huilen. Waar ik ook ga, ik zal aan je denken. Tot de dag dat ik je kan komen halen. Het is erg verdrietig om afscheid te nemen van degene van wie je houdt. Lijden wie vertrekt, wie blijft schreeuwt van pijn. Maar ik moet gaan, tot ziens lieverd. Maar de herinnering zal met me meegaan waar ik ook ga. Ik weet gewoon niet wat er van mijn leven zal worden. Als ik op een dag hier terugkom om je te zien. Je armen wachten niet meer op me. Klop op de deur en niemand antwoordt me. Dus ik vraag je om op mij te wachten, mijn liefste. Dat onze droom op een dag zal uitkomen. Ik zal ons nest bouwen en terugkomen. Om je mee te nemen, mijn liefste, van deze plek. Het is erg verdrietig om afscheid te nemen van degene van wie je houdt. Wie lijdt wie vertrekt, wie blijft schreeuwt van pijn. Maar ik moet echt weg, tot ziens lieverd. Maar als herinnering ga je met me mee, waar ik ook ga. (Pedro Paulo Mariano – Santa Maria da Serra-SP)